Shaun Senter i Gary S. Francis – A new, precise definition of acute myocardial infarction LINK: Cleve Clin J Med 2009;76:159 (dostępny pełen tekst)
W ostatnim czasie kilka uznanych towarzystw kardiologicznych zmodyfikowało obowiązujące dotychczas kryteria diagnostyczne świeżego zawału serca. Rozpoznanie świeżego zawału jest zawsze brzemienne w konsekwencje, jednak wiadomo nie od dziś, że to samo rozpoznanie może odzwierciedlać bardzo różne sytuacje kliniczne.
W 2007 roku ESC i ACC opublikowały uaktualnienia definicji zawału serca. Zawały podzielono na podtypy, określono badania obrazowe pomocne w postawieniu rozpoznania. Określono też graniczne dla rozpoznania zawału wartości markerów martwicy mięśnia sercowego po przezskórnych interwencjach wieńcowych i po pomostowaniu aortalno-wieńcowym. Podstawą rozpoznania zawału nadal pozostają oznaczenia troponin sercowych, charakteryzujących się wyższą czułością i specyficznością niż oznaczenia kinazy kreatyny (CK,CKMB).
Niektórzy uważają, że ta czułość bywa niekiedy zbyt duża, prowadząc na przykład do rozpoznania zawału serca u wielu bezobjawowych chorych po przezskórnych interwencjach wieńcowych. Ponadto, niewielkie wzrosty stężenia troponiny w surowicy mogą być wywołane przyczynami innymi niż zawał serca. Oznaczenia CK i CKMB nadal pozostają wartościowe, ze względu na większą dynamikę niż troponina, pozwalając na różnicowanie fazy zawału.
Podstawą rozpoznania pozostają też objawy kliniczne, które mogą być bardzo różne w zależności od pacjenta i chorób towarzyszących. Niezbędnym, ale często nie do końca diagnostycznym badaniem jest też elektrokardiografia. W przypadku pacjentów z przetrwałym uniesieniem odcinka ST diagnoza nie przedstawia zazwyczaj szczególnego problemu. U pacjentów bez uniesienia odcinka ST rozpoznanie postawić jest trudniej i zwykle trzeba uciec się do oznaczeń troponiny. Problemy diagnostyczne mogą też dotyczyć pacjentów po przebytym wcześniej zawale, z zawałem ściany tylnej (zawał dolno-podstawny) oraz zawałem prawej komory mięśnia sercowego. Stąd też nadanie dużego znaczenia metodom obrazowym, takim jak echokardiografia.
Omawiając szczegóły nowej wersji definicji zawału serca, autorzy dochodzą do wniosku, że dzięki niej uda się ujednolicić kryteria diagnostyczne, dokładniej poznać mechanizmy odpowiedzialne za powstawanie zawału, a zwłaszcza lepiej i skuteczniej leczyć pacjentów, trafnie określając ich rokowanie.
Opracowane na podstawie: Cleveland Clinic Journal of Medicine / 2009-03-30