Amir Quaseem i wsp – Using second-generation antidepressants to treat depressive disorders: a clinical practice guideline from the American College of Physicians LINK: Ann Intern Med 2008;149:725
W Annals of Internal Medicine warto zwrócić uwagę na publikację zaleceń American College of Physicians, dotyczących zastosowania leków przeciwdepresyjnych drugiej generacji w ostrym, przewlekłym i podtrzymującym leczeniu zaburzeń depresyjnych, w tym dużej depresji, dystymii, depresji podprogowej oraz objawów towarzyszących depresji, takich jak lęk, bezsenność lub dolegliwości neuro-wegetatywne.
Zalecenia powstały na podstawie wszechstronnego przeglądu piśmiennictwa z ostatniego 30-lecia. W opracowaniu ograniczono się do tych zaleceń, których zasadność potwierdzają badania o nienagannej metodyce.
W opinii ekspertów nie stwierdzono znaczących różnic w zakresie skuteczności pomiędzy różnymi lekami. Wybór leku przeciwdepresyjnego drugiej generacji u pacjentów z dużą depresją powinien być dokonywany przede wszystkim na podstawie profilu działań niepożądanych, ceny oraz preferencji pacjenta. Przewlekłe leczenie przeciwdepresyjne zobowiązuje do monitorowania ogólnego stanu zdrowia pacjenta, odpowiedzi na terapię i działań niepożądanych. Nadzór należy rozpocząć w ciągu 1-2 tygodni od podania pierwszej dawki leku. Decyzja o modyfikacji leczenia, w przypadku jego niezadowalającej skuteczności, powinna zapaść po 6-8 tygodniach od rozpoczęcia terapii. Należy unikać przedwczesnego przerywania leczenia. U osób z pierwszym w życiu epizodem dużej depresji, u których uzyskano pełną poprawę kliniczną, farmakoterapia powinna trwać od 4 do 9 miesięcy. Większa liczba epizodów depresyjnych jest wskazaniem do dodatkowego wydłużenia terapii. Wówczas jest to leczenie wieloletnie, a nawet dożywotnie.
Opracowane na podstawie: Annals of Internal Medicine / 2008-11-18