Sripal Bangalore i wsp. – Beta-blockers for primary prevention of heart failure in patients with hypertension, LINK: J Am Coll Cardiol 2008;52:1062
Wskaźniki zapadalności i chorobowości związanej z niewydolnością serca (NS) nadal rosną. Podobny trend można zaobserwować w przypadku nadciśnienia tętniczego. Jak wynika z badań populacyjnych, nadciśnienie tętnicze zwiększa dwukrotnie ryzyko wystąpienia NS.
Zgodnie z zaleceniami Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego, nadciśnienie tętnicze jest traktowane jako stadium „A” niewydolności serca. W terapii nadciśnienia tętniczego zaleca się między innymi beta-blokery. Celem meta analizy S. Bagalore i wsp., opublikowanej w Journal of the American College of Cardiology, była ocena skuteczności beta-blokerów w pierwotnej prewencji NS u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.
Analizą objęto 12 randomizowanych badań, w których uczestniczyło 112 177 chorych z nadciśnieniem tętniczym. Beta-blokery obniżyły skurczowe i rozkurczowe ciśnienie tętnicze o odpowiednio 12,6 mm Hg i 6,1 mm Hg, zmniejszając ryzyko wystąpienia NS o 23%, w porównaniu z placebo (na granicy istotności statystycznej, p=0,055). Skuteczność beta-blokerów, we wpływie na ryzyko rozwoju NS, okazała się porównywalna do skuteczności innych grup leków, zarówno w całej populacji jak i w podgrupach osób poniżej i powyżej 60 roku życia.
Stwierdzono, że u osób starszych (>60 roku życia) beta-blokery zwiększały ryzyko udaru o 19% (p<0,0001) w porównaniu do innych grup leków. Analiza innych dodatkowych punktów końcowych, takich jak występowanie zawałów serca, zgonów sercowych i śmiertelność ogólna, nie wykazała różnic między beta-blokerów a pozostałymi lekami hipotensyjnymi.
W podsumowaniu autorzy stwierdzają, że zmniejszenie ryzyka wystąpienia NS jest ściśle związane z redukcją ciśnienia tętniczego i stosowanie beta-blokerów nie przynosi innych, szczególnych korzyści. Biorąc pod uwagę podwyższone ryzyko udaru u starszych chorych, leki z tej grupy nie powinny być, zdaniem autorów, stosowane w prewencji pierwotnej NS w tej populacji, o ile nie istnieją inne szczególne wskazania, np. po zawale serca.
Opracowane na podstawie: Journal of the American College of Cardiology / 2008-09-23