J.B. Kornum i wsp – Diabetes, glycemic control, and risk of hospitalization with pneumonia LINK: Diabetes Care 2008;31:1541
Na łamach Diabetes Care przedstawiono ważną analizę dotyczącą zależności pomiędzy cukrzycą a zapaleniem płuc. Autorom udało się połączyć informacje z szeregu medycznych baz danych dla mieszkańców z północnego obszaru Danii. Pozwoliło to zidentyfikować 34239 osób hospitalizowanych z powodu zapalenia płuc i odpowiednio dobranych 342390 osób z grupy kontrolnej. W analizie wieloczynnikowej uwzględniono szereg zmiennych: m.in. stosowanie leków immunosupresyjnych, antybiotyków, współistnienie innych chorób (Charlson co-morbidity index).
Wykazano, że cukrzyca typu 2 zwiększa ryzyko zachorowania na zapalenie płuc 1,23 krotnie, a cukrzyca typu 1 aż 4,43 krotnie. Czas trwania cukrzycy typu 2 powyżej 10 lat zwiększał to ryzyko jeszcze w większym stopniu i współczynnik ryzyka względnego wynosił wówczas 1,37. Również złe wyrównanie metaboliczne cukrzycy powodowało dalszy wzrost ryzyka zapalenia płuc. Osoby chore na cukrzycę z poziomem HbA1c <7% cechuje 1,2 krotnie większe ryzyko zapalenia płuc, a osoby z HbA1c > 9% -1,6 krotne. Paradoksalnie w grupie młodszych osób (mniejsza liczba powikłań i uszkodzeń narządowych) niezależny wpływ cukrzycy ulegał uwydatnieniu i w grupie wiekowej 15-39 lat cukrzyca typu 1 łączyła się z 3,2 krotnym wzrostem ryzyka, a w wieku 40-65 lat – 1,65 krotnym wzrostem ryzyka. Podobną zależność obserwowano u chorych na cukrzycę typu 2.
Podłożem patofizjologicznym zależności jest hamujący wpływ hiperglikemii na chemotaksję, zdolności fagocytarne i bakteriobójcze neutrofilii. Z praktycznego punktu widzenia obliczony 25%-75% wzrost ryzyka zapalenia płuc u chorych na cukrzycę powinien skłonić lekarzy do stosowania w tej grupie pacjentów szczepień przeciw grypie, szczepionek pneumokokowych (zwłaszcza u osób z długotrwałą cukrzycą) i optymalizacji wyrównania metabolicznego cukrzycy.
Opracowane na podstawie: Diabetes Care / 2008-08-04