George S. Alexopoulos – Personalizing the care of geriatric depression LINK: Am J Psychiatry 165;7:790
W komentarzu redakcyjnym na łamach American Journal of Psychiatry, Alexopoulos wskazuje na problemy w leczeniu depresji u osób w wieku podeszłym. Wiek stwarza szereg ograniczeń, a ich uwzględnienie decyduje o powodzeniu terapii. Przykładem może być dostęp do opieki socjalnej, dzięki której złagodzeniu mogą ulec czynniki modyfikujące przebieg depresji, takie jak np. lęk o podstawowe potrzeby życiowe.
Autor komentarza przytacza dwa badania, wskazujące na konieczność indywidualizacji i modyfikacji leczenia przeciwdepresyjnego u starszych osób. Jak wykazano, niski poziom lęku na początku terapii wiązał się z 61% szansą korzystnej odpowiedzi na zastosowane leczenie przeciwdepresyjne, z kolei umiarkowany lub wysoki poziom lęku prognozował zaledwie 39% odpowiedź na leczenie. Ważnym elementem leczenia jest ocena efektów terapii przeciwdepresyjnej w okresie pierwszych 4 tygodni, umożliwiająca wczesną modyfikację postępowania. Wczesna niewielka odpowiedź na leczenie stwarza szansę pełnej odpowiedzi po 12 tygodniach terapii zaledwie u 43% leczonych i w tej sytuacji autor proponuje rozważenie augmentacji leczenia lub zmianę leku.
Istotne znaczenie mają biologiczne konsekwencje starzenia ośrodkowego układu nerwowego. W badaniu wykorzystującym czynnościowy rezonans magnetyczny ośrodkowego układu nerwowego, osoby z aktywną depresją, w porównaniu do osób z depresją w okresie remisji i grupą kontrolną, charakteryzowała mniejsza aktywacja zakrętu środkowego płata czołowego i deaktywacją tylnej części tylnego zakrętu obręczy. Deaktywacja innych fragmentów kory (zakrętu nadbrzeżnego, przedniej części lewego zakrętu obręczy i przedniej części tylnego zakrętu obręczy) utrzymywała się również w okresie remisji.
Tego typu badania pozwolą w przyszłości zróżnicować otępienie towarzyszące depresji od otępienia w przebiegu chorób organicznych i prognozować skuteczność terapii przeciwdepresyjnej. A zatem Alexopoulos, zalecając indywidualizację terapii depresji u osób starszych, proponuje uwzględnić w algorytmie uwarunkowania biologiczne, kliniczne i psychospołeczne tak, aby początkowy wybór metody leczenia zapewniał optymalny rezultat terapii.
Opracowane na podstawie: American Journal of Psychiatry / 2008-07-24