Melissa M. Adams i Wanda D. Barfield – The future of very preterm infants. Learning from the past LINK: JAMA 2008;299:1477
W Journal of American Medical Association opublikowano wyniki wieloletniej obserwacji ponad miliona norweskich dzieci urodzonych w latach 1967-88, w tym wcześniaków pomiędzy 22 a 33 tygodniem ciąży. W przeciwieństwie do uprzednich badań poświęconych temu zagadnieniu, autorzy analizowali wpływ przedwczesnego urodzenia nie tylko na pierwsze lata życia, ale także na okres dojrzewania i dorosłości.
W porównaniu z dziećmi urodzonymi pomiędzy 37 a 42 tygodniem ciąży, wcześniaki charakteryzowały się podwyższoną śmiertelnością w okresie pierwszych 5 lat życia. Niekorzystne następstwa przedwczesnego urodzenia były zauważalne także w późniejszych dekadach życia. Znajdowało to wyraz w statystycznych różnicach w poziomie wykształcenia oraz ryzyku nie posiadania potomstwa.
Można przypuszczać, że poziom wykształcenia (statystycznie tym niższy im wcześniej nastąpił poród) był jedynie odbiciem spektrum zaburzeń neurologicznych i behawioralnych występujących częściej u wcześniaków. Analogicznie, wzmianka o podwyższonym ryzyku nie posiadania potomstwa jedynie pośrednio informowała o bardziej ogólnym problemie, jakim są trudności z nawiązaniem stosunków towarzyskich.
W podsumowaniu autorzy proponują postawę „ostrożnego optymizmu” wobec rodziców wcześniaków. Wskaźniki przeżycia w stosunku do dzieci urodzonych w terminie poprawiają się wraz z dorastaniem. Znacząca większość urodzonych przedwcześnie cieszy się dobrym zdrowiem i posiada dzieci. Wyniki omawianej pracy powinny jednak zobowiązać lekarzy do zadawania dorosłym pacjentom pytań o ich wiek urodzeniowy, co ułatwi diagnozowanie i leczenie chorób wieku dorosłego.
Opracowane na podstawie: JAMA / 2008-03-26