Emma Robertson i wsp – Psychosocial and clinical correlates of suicidal acts: results from a national population survey LINK: Br J Psych 2008;192:279
W ostatnich 45 latach częstość samobójstw wzrosła o 60% a w 2000r. liczbę zgonów z powodu samobójstw na świecie szacowano na ok. 1 milion. Co więcej, statystycznie zgonowi w wyniku samobójstwa odpowiada 8-25 prób samobójczych. Ofiarami są głównie (90%) osoby z zaburzeniami psychicznymi (depresja, uzależnienia). Jednakże, co warte podkreślenia, próby samobójcze podejmowane są często przez osoby bez objawów choroby psychicznej, co rodzi potrzebę zdefiniowania czynników zwiększających prawdopodobieństwo dokonania tego aktu.
Do niedawna, wiedza na ten temat pochodziła niemal wyłącznie z badań klinicznych i nie było pewności, że może być ekstrapolowana na ogólną populację. Potwierdzenie zgodności pomiędzy danymi klinicznymi i populacyjnymi przyniosły dopiero wyniki kanadyjskiego badania, opublikowanego niedawno w British Journal of Psychiatry.
Robertson i wsp., autorzy pracy, analizowali dane medyczne licznej grupy 36 984 osób w wieku 15 lat i starszych. Częstość występowania prób samobójczych podejmowanych w ciągu roku przez uczestników badania oceniono na 0.6%. Podana liczba znajdowała się blisko górnej granicy wartości podawanych przez innych autorów.
W grupie podwyższonego ryzyka próby samobójczej znalazły się kobiety (iloraz szans = 4.27), osoby pozostające w separacji (37.88) lub rozwiedzione (7.79), bezrobotni (1.70), osoby z przewlekłymi chorobami somatycznymi (1.70) oraz osoby, u których wystąpił epizod dużej depresji (9.10).
Podsumowując, czynniki ryzyka próby samobójstwa w ogólnej populacji i u uczestników badań klinicznych są porównywalne. W profilaktyce samobójstw należy uwzględniać nie tylko wykrywanie objawów chorób psychicznych, ale też ocenę występowania wybranych zmiennych psychosocjalnych i klinicznych.
Opracowane na podstawie: British Journal Psychiatry / 2008-04-15