Pierre Verger i wsp – Determinants of coprescription of anxiolytics with antidepressants in general practice LINK: Can J Psych 2008;53:94 (pełen tekst)
Wyniki badań epidemiologicznych wskazują na skłonność lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej do częstego przepisywania benzodiazepin pacjentom z dużą depresją. Skala tego zjawiska i czynniki decydujące o przepisywaniu anksjolityków jednocześnie z lekami przeciwdepresyjnymi nie doczekały się szczegółowej charakterystyki.
Tę lukę wypełnia badanie Vergera i wsp., opublikowane w Canadian Journal of Psychiatry. Analizą objęto 131 praktyk lekarskich z południowo-wschodniej Francji. Badaną grupę stanowili wszyscy pacjenci otrzymujący leki przeciwdepresyjne, konsultowani w okresie od czerwca do października 2004 roku. Źródłem danych dotyczących przebiegu konsultacji (przepisane leki, rozpoznanie i obraz kliniczny) oraz charakterystyki pacjentów (punktacja w skali lęku i depresji oraz parametry demograficzne) były kwestionariusze wypełniane przez lekarzy i ich podopiecznych.
Analiza rozpoznań stawianych pacjentom uczestniczącym w badaniu wskazywała, że dużą depresję rozpoznano u 77.9% , zaburzenia lękowe u 29.3%, a współistnienie depresji i zaburzeń lękowych u 34.4% chorych. Lek przeciwdepresyjny łącznie z anksjolitykiem otrzymało 60% pacjentów. Najczęściej wymienianymi wskazaniami do zastosowania anksjolityku były niepokój, bezsenność i myśli samobójcze. Z kolei, czynnikami zmniejszającymi to prawdopodobieństwo był zaawansowany wiek pacjenta oraz brak stałego zatrudnienia.
Podsumowując, decyzja o zastosowaniu leku psychotropowego u chorego na depresję zapada zazwyczaj nie w oparciu o standardy i zalecenia, ale na podstawie indywidualnej, często subiektywnej oceny pacjenta przez lekarza. Zdaniem autorów, chociaż wytyczne dopuszczają w pewnych sytuacjach stosowanie anksjolityków w początkowym okresie leczenia depresji, to odsetek kopreskrypcji w omawianym badaniu był zbyt wysoki, co wskazuje na konieczność dalszej edukacji lekarzy opieki podstawowej.
Opracowane na podstawie: Canadian Journal of Psychiatry / 2008-02-10