Christopher White – Intermittent claudication N Engl J Med 2007;356:1241
W New England Journal of Medicine ukazał się obszerny artykuł przeglądowy poświęcony chromaniu przestankowemu. Choroba tętnic obwodowych, której objawem jest chromanie, stanowi częstą manifestację miażdżycy. Częstość jej występowania wzrasta z wiekiem i liczbą czynników ryzyka chorób serca i naczyń.
Większość chorych z miażdżycą obwodową to osoby bezobjawowe, u których wykładniki choroby, takie jak zaburzenia tętna na obwodzie, szmery naczyniowe lub nieprawidłowa wartość indeksu kostka-ramię, są stwierdzane w trakcie rutynowego badania lekarskiego. Chromanie przestankowe występuje u mniej niż 20% pacjentów. Szczegółowe wywiady i dokładne badanie przedmiotowe pozwalają zazwyczaj na odróżnienie chromania przestankowego od dolegliwości nie-naczyniowych. W przypadku podejrzenia klinicznego, badaniem rozstrzygającym jest ocena indeksu ramię-kostka, który u chorych wynosi 0.9 lub mniej. W przypadkach wątpliwych warto powtórzyć ocenę indeksu po wysiłku lub posiłkować się badaniami obrazowymi, takimi jak ultrasonografia metodą duplex, bądź angiografia przy użyciu tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego.
Leczeniem z wyboru jest modyfikacja znanych czynników ryzyka, program ćwiczeń, terapia przeciwpłytkowa i rewaskularyzacja (endoskopowa lub chirurgiczna). Ta ostatnia jest zarezerwowana dla osób ze związanym z chromaniem znacznym znacznym pogorszeniem komfortu życia oraz pacjentów, u których inne metody leczenia okazały się nieskuteczne. Pojedyncze i liczne zwężenia, których długość nie przekracza 20 cm, mogą być leczone metodą przezskórną, dłuższe i niekorzystnie zlokalizowane wymagają interwencji chirurgicznej. Skuteczność tej metody terapii nie zwalnia z obowiązku stałego monitorowania czynników ryzyka miażdżycy, leczenia aspiryną i kontynuowania ćwiczeń fizycznych.
Opracowane na podstawie: NEJM / 2007-03-22