Carmen Andreescu i wsp – Effect of comorbid anxiety on treatment response and relapse risk in late-life depression: controlled study Br J Psych 2007;190:344
Depresji często towarzyszą zaburzenia lękowe. Skalę tego zjawiska w młodszych grupach wiekowych ocenia się na 33-51%, zaś w starszych nawet do 65%, w zależności od autora i metodyki pracy.
Z dotychczasowych badań na osobach młodych i w średnim wieku wynika, że zaburzenia lękowe mogą mieć istotny wpływ zarówno na odpowiedź na leczenie przeciwdepresyjne, jak i częstość nawrotów dużej depresji. Wiedza na temat tej zależności w grupie osób z depresją wieku podeszłego jest skąpa.
Tym bardziej warto zapoznać się z wynikami badania opublikowanego w British Journal of Psychiatry. Do oceny wpływu zaburzeń lękowych na leczenie ostrych epizodów depresji oraz na leczenie podtrzymujące w tej chorobie wykorzystano dane z badania z randomizacją i grupą kontrolną u osób w wieku 70 lat i starszych. Interwencja farmakologiczna polegała na stosowaniu paroksetyny w zwiększanej dawce. W razie potrzeby dodawano bupropion, nortryptylinę lub preparat litu. Zaburzenia lękowe rozpoznawano przy użyciu inwentarza Brief Symptom Inventory.
Zaobserwowano, że większe nasilenie zaburzeń lękowych wiązało się z dłuższym czasem do uzyskania odpowiedzi na leczenie depresji oraz z wyższym odsetkiem nawrotów. Ten ostatni oceniono odpowiednio na 29% u osób leczonych farmakologicznie, z małym nasileniem lęku, 58% u osób leczonych farmakologicznie z dużym nasileniem lęku, 54% u osób otrzymujących placebo, z małym nasileniem lęku i 81% u osób otrzymujących placebo, z dużym nasileniem lęku.
Podsumowując, wczesne rozpoznawanie i leczenie zaburzeń lękowych może mieć istotny, korzystny wpływ na skuteczność terapii depresji wieku podeszłego.
Opracowane na podstawie: British Journal Psychiatry / 2007-04-25