Lee Anna Clark i David Watson – Distress and fear disorders: an alternative empirically based taxonomy of the mood and anxiety disorders Br J Psych 2006;189:481
W British Journal of Psychiatry ukazał się krótki artykuł przeglądowy, będący kolejnym głosem w dyskusji nad potrzebą rewizji metod aktualizowania klasyfikacji zaburzeń psychicznych.
Postęp w zakresie wiedzy na temat chorób wymusił rozpoczęcie prac nad kolejną wersją ich klasyfikacji (DSM-V i ICD-11). W pracach nad tego rodzaju dokumentami ścierają się konserwatywne tendencje do uwzględniania jedynie tych zmian, które zostały jednoznacznie potwierdzone w materiale badawczym i rewolucyjne dążenia do uwzględniania wszystkich, potencjalnie przełomowych, nowości.
Zdaniem autorów artykułu, nawet jeśli i tym razem zwycięży postawa zachowawcza, są co najmniej dwie grupy zaburzeń, które wymagają diametralnej zmiany podejścia. Są to zaburzenia nastroju i zaburzenia lękowe.
W 1998 roku Mineka i wsp. opracowali hierarchiczny model lęku i depresji, w którym wspólnym substratem tych zaburzeń był neurotyzm i negatywne emocje, zaś o przynależności do konkretnych jednostek chorobowych decydowały dodatkowe, swoiste cechy. Wyniki kolejnych badań w większości potwierdzały tę patofizjologiczną jedność obu grup zaburzeń. Badanie US National Comorbidity Survey wykazało, że depresja bardzo często współistnieje z lękiem uogólnionym, a znacznie rzadziej z innymi zaburzeniami lękowymi. Wykazano także podobne tło genetyczne depresji i leku uogólnionego, w odróżnieniu od innych zaburzeń lękowych.
Nowe zasady klasyfikowania chorób pociągnęłyby za sobą potrzebę wprowadzenia zmian w nazewnictwie i kryteriach rozpoznawania poszczególnych jednostek chorobowych. Zdaniem autorów, korzyść z tych zmian byłaby dostrzegalna także dla lekarzy praktyków, którzy od lat skarżą się na brak zgodności pomiędzy klasyfikacją DSM-IV i ICD-10 a praktyką kliniczną.
Opracowane na podstawie: British Journal of Psychiatry / 2006-12-14