William W. O`neill – Risk of bleeding after elective percutaneous coronary intervention N Engl J Med 2006;355:1058
Przezskórne interwencje na naczyniach wieńcowych (PCI) stały się rutynową metodą leczenia choroby niedokrwiennej serca – w 2004 roku wykonano na całym świecie ok. 2.2 miliona PCI. Obecnie skuteczność zabiegów wynosi ponad 97 %, przy jednoczesnej niskiej śmiertelności okołozabiegowej (ok. 0.5 %).
Dzięki zastosowaniu stentów powlekanych substancjami hamującymi rozrost śródbłonka naczyniowego w znacznym stopniu opanowano zjawisko restenozy. Obecnie, najważniejszym problemem stają się powikłania krwotoczne, związane z podawaniem w okresie okołozabiegowym leków przeciwkrzepliwych i przeciwpłytkowych.
O`Neill w New England Journal of Medicine przytoczył wyniki badania Montalescota i wsp., nad związkiem pomiędzy dawką enoksaparyny a ryzykiem krwawienia w czasie PCI. W randomizowanej, otwartej próbie pacjenci z chorobą wieńcową w trakcie planowych PCI otrzymywali dożylnie enoksyparynę w dawce 0.5 mg lub 0.75 mg/kg wagi ciała, bądź też heparynę niefrakcjonowaną. Wszyscy chorzy przyjmowali aspirynę i pochodną tienopirydyny, a 40 % otrzymywało ponadto inhibitor receptora IIb/IIIa.
Podawanie enoksaparyny w dawce 0.5 mg/kg okazało się mieć przewagę nad pozostałymi metodami leczenia przeciwkrzepliwego w trakcie PCI. O`Neill zwrócił jednak uwagę m.in. na fakt, że 1% śmiertelność w grupie chorych otrzymujących enoksaparynę 0.5 mg/kg była dwukrotnie wyższa, niż można by oczekiwać w tej grupie chorych. Ponadto w badaniu zastosowano odmienne od dotychczasowych definicje powikłań krwotocznych. Przy zastosowaniu definicji użytych w badaniu TIMI różnic pomiędzy badanymi grupami w częstości poważnych krwawień nie wykazano.
A zatem, zdaniem O`Neill niezbędne jest przeprowadzenie dalszych badań, zanim stosowanie w planowych PCI niskich dawek enoksaparyny będzie mogło zostać uznane za w pełni bezpieczne i skuteczne.
Opracowane na podstawie: NEJM / 2006-09-07