Rose Zhao-Wei Ting i wsp – Risk factors of vitamin B12 deficiency in patients receiving metform Arch Intern Med 2006;166:1975
Wartość metforminy w leczeniu cukrzycy i zmniejszaniu śmiertelności związanej z jej powikłaniami jest udokumentowana. Lek okazał się szczególnie skuteczny u osób z nadwagą i otyłością, a jego stosowanie wiąże się z mniejszym niż w przypadku wielu innych doustnych leków przeciwcukrzycowych ryzykiem hipoglikemii.
Niemniej, już we wczesnych badaniach klinicznych nad następstwami przewlekłego stosowania metforminy obserwowano wysoką, 30-procentową częstość występowania zaburzeń wchłaniania witaminy B12. Z kolejnych opracowań wynikało, że metformina obniża stężenie witaminy B12 o 14%-30%. Poznano więc skalę zjawiska, jednak nie udawało się zidentyfikować czynników ryzyka jego wystąpienia.
Istotnym krokiem naprzód jest badanie Zhao-Wei Ting i wsp., opublikowane w Archives of Internal Medicine. Autorzy zidentyfikowali 155 osób z niedoborem witaminy B12 wtórnym do leczenia metforminą. Następnie dobrali do nich 310 osób, u których farmakoterapia nie wiązała się z obniżeniem stężenia witaminy B12.
Porównanie tych grup wykazało istnienie znamiennej zależności pomiędzy niedoborem witaminy B12 a dawką i czasem stosowania metforminy. Iloraz szans wystąpienia analizowanego zjawiska wynosił 2.88, w przeliczeniu na każdy kolejny 1 g metforminy na dobę. Przyjmowanie metforminy przez okres co najmniej 3 lat wiązało się z ilorazem szans niedoboru witaminy B12 wynoszącym 2.39. Grupą odniesienia były w tym przypadku osoby leczone krócej niż 3 lata. Po wykluczeniu z analizy 113 osób z granicznie niskim stężeniem witaminy B12, dawka metforminy okazała się najsilniejszym wykładnikiem niedoboru.
Reasumując, autorom udało się zidentyfikować czynniki ryzyka niedoboru witaminy B12 związanego z leczeniem metforminy. Można sądzić, że tym samym pojawiły się podstawy do opracowania skutecznej i prostej profilaktyki tego zjawiska.
Opracowane na podstawie: Jama Internal Medicine / 2006-10-09