David J. Graham – COX-2 inhibitors, other NSAIDs, and cardiovascular risk. The seduction of common sense JAMA 2006;296:1653
David J. Graham, w komentarzu redakcyjnym opublikowanym w Journal of American Medical Assocation, podsumowuje wiedzę na temat inhibitorów cyklooxygenazy 2 (COX-2) i innych niesterydowych leków przeciwzapalnych (NSAIDs), w kontekście powikłań jakie leki te wywołują w układzie sercowo-naczyniowym.
Ideą wprowadzenia na rynek COX-2 było, jak pisze autor komentarza, uzyskanie efektu przeciwbólowego z jednoczesnym oszczędzeniem śluzówki żołądka i jelit. Pierwszymi preparatami należącymi COX-2 były celecoxib i rofecoxib, które dość szybko stały się najczęściej przepisywanymi NSAIDs w Stanach Zjednoczonych. Selektywna inhibicja COX-2, tłumiąca śródbłonkową syntezę prostacykliny w naczyniach, dość szybko przyniosła jednak efekt w postaci większej częstości powikłań zakrzepowo-zatorowych.
W roku 2004, po ujawnieniu wyników badania APPROVE, dokumentujących 2-krotny wzrost ryzyka sercowo-naczyniowego po stosowaniu 25 mg/d rofecoxibu na dobę, wycofano preparat z rynku. Opublikowane później dane pozwalały na wyciągnięcie wniosku, że rofecoxib może zwiększać ryzyko zawału serca (MI) nawet po podaniu pierwszych dawek. Podobnie niepokojące dane opublikowano dla preparatów celecoxib i valdecoxib.
Zwolennicy COX-2 inhibitorów nie poddają się. Opublikowane wyniki badania MEDAL wskazują na wysoki profil bezpieczeństwa preparatu etoricoxib. Graham odnosi się do nich sceptycznie podkreślając, że z perspektywy układu krążenia najbezpieczniejszym NSAID wydaje się naproksen. Zdaniem autora połączenie naproksenu z inhibitorem pompy protonowej powinno być stosowane jako bezpieczna i tania metoda leczenia stanów przewlekłego bólu.
Opracowane na podstawie: JAMA / 2006-10-04