B. R. Shah i wsp – Use of vascular risk-modifying medications for diabetic patients differs between physician specialities Diabet Med 2006;23:1117
W standardach opieki diabetologicznej podkreśla się znaczenie modyfikacji czynników ryzyka chorób układu krążenia za pomocą farmakoterapii nadciśnienia tętniczego i hiperlipidemii. Celem takiego postępowania jest redukcja częstości występowania choroby niedokrwiennej serca i udarów mózgu.
Autorzy z Kanady przedstawili analizę częstości stosowania leków hipotensyjnych i hipolipemizujących w grupie starszych pacjentów ze świeżo wykrytą cukrzyca, w zależności od specjalizacji lekarza prowadzącego. Opierając się na odpowiednich administracyjnych bazach danych dla lat 1994-2001 dla prowincji Ontario do analizy zakwalifikowano 105715 osób powyżej 65 roku życia ze świeżo zdiagnozowaną cukrzycą, porównując dane pochodzące od lekarzy rodzinnych, internistów/geriatrów oraz endokrynologów. Analizowano okres 6 miesięcy, po roku od rozpoznania cukrzycy.
W ocenianym okresie leki hipotensyjne stosowano u 2/3 pacjentów, a hipolipemizujące u około ¼ badanych. W porównaniu z lekarzami rodzinnymi (66%) i interniści/geriatrzy przepisywali leki hipotensyjne częściej (75,1%). Endokrynolodzy przepisywali je z podobną częstością jak lekarze rodzinni (69,3%). Z kolei leki hipolipemizujące interniści/geriatrzy (28,6), a zwłaszcza endokrynolodzy (36,1%) przepisywali u chorych na cukrzycę częściej niż lekarze rodzinni (23,9%).
A zatem, jak zauważają autorzy analizy, leki modyfikujące czynniki ryzyka powikłań o charakterze makroangiopatii stosowane są zbyt rzadko, zwłaszcza przez lekarzy rodzinnych. Z kolei endokrynolodzy postrzegają problemy zdrowotne występujące u chorych na cukrzycę przede wszystkim z „metabolicznego” punktu widzenia, nie doceniając nieco roli nadciśnienia w rozwoju powikłań cukrzycy.
Opracowane na podstawie: Diabetic Medicine / 2006-10-02