Cristine Radojicic – Sinusitis: Alergies, antibiotics, aspirin, asthma Clev J Med 2006;73:671
W Cleveland Journal of Medicine warto zwrócić uwagę na artykuł przeglądowy z aktualnymi informacjami na temat patogenezy, diagnostyki oraz leczenia ostrego i przewlekłego zapalenia zatok. W większości przypadków zapalenie zatok ma etiologię wirusową i samoograniczający przebieg.
Objawy utrzymujące się przez ponad 10 dni wskazują na zakażenie bakteryjne. Najczęstszymi patogenami w ostrym bakteryjnym zapaleniu zatok są Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae i Moraxella catarrhalis. Osobną jednostką chorobą jest alergiczne, grzybicze zapalenie zatok, będące wyrazem nadwrażliwości na antygeny grzybów kolonizujących zatoki. Tę nieprawidłowość należy odróżnić od grzybiczego zapalenia zatok, występującego zwykle u osób z upośledzoną odpornością.
W warunkach medycyny pierwszego kontaktu szczegółowe wywiady i badanie przedmiotowe pozwalają na wiarygodne rozpoznanie ostrego zapalenia zatok. Obecność ropnej wydzieliny każe podejrzewać etiologię bakteryjną. W diagnostyce obrazowej największą rolę odgrywa zdjęcie przeglądowe i tomografia komputerowa, która jest badaniem z wyboru.
Optymalną metodą postępowania w bakteryjnym ostrym zapaleniu zatok jest podawanie amoksycyliny z kwasem klawulanowym przez 10-14 dni. Inną opcją są cefalosporyny (cefpodoksym i cefuroksym). W przypadku ich niepowodzenia należy rozważyć podanie fluorochinolonów.
Rola antybiotykoterapii w przewlekłym zapaleniu zatok jest przedmiotem dyskusji. Podstawą leczenia są donosowe i doustne steroidy. Niepowodzenie licznych prób leczenia lub wystąpienie powikłań jest wskazaniem do interwencji chirurgicznej. Przewlekłe zapalenie zatok i polipy nosa mogą być manifestacją astmy aspirynowej. W takiej sytuacji, leczenie polega na unikaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych i sterydoterapii donosowej.
Opracowane na podstawie: Cleveland Clinic Journal of Medicine / 2006-07-03