John B. Mancini i wsp – Reduction of morbidity and mortality by statins, angiotensin-converting enzyme inhibitors, and angiotensin receptor blockers in patients with chronic obstructive pulmonary disease J Am Coll Cardiol 2006;47:2554ę
Choć częstość występowania przewlekłej zaporowej choroby płucnej (POCHP) rośnie, to jednak nie udowodniono jednoznacznie korzystnego wpływu na rokowanie w tej chorobie żadnej ze stosowanych rutynowo interwencji, poza zaprzestaniem palenia papierosów u wszystkich chorych oraz tlenoterapii w przypadkach zaawansowanych.
Wiadomo, że ważną przyczyną zgonów pacjentów z chorobami płuc są powikłania sercowo-naczyniowe. Autorzy pracy opublikowanej na łamach Journal of the American College of Cardiology przedstawili hipotezę zakładającą, że leki powodujące zmniejszenie ryzyka sercowo-naczyniowego (statyny, inhibitory konwertazy i blokery receptora angiotensyny) poprawiają rokowanie także u chorych z POCHP zwłaszcza, że jak pokazują badania podstawowe, za pośrednictwem działań plejotropowych mogą łagodzić także różne procesy uszkadzające tkankę płucną.
Wykorzystując populacyjne bazy danych, w retrospektywnym badaniu typu przypadek-kontrola, Mancini i wsp. wykazali, że łączne stosowanie statyn i inhibitorów enzymu konwertującego lub blokerów receptora angiotensyny ogranicza częstość hospitalizacji z powodu POCHP (wskaźnik ryzyka 0.66, 95% przedział ufności 0.51-0.85) i śmiertelność całkowitą (0.42, 0.33-0.52). Efekt ten był widoczny zarówno w podgrupie chorych z POCHP i wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym (po zabiegu rewaskularyzacji) jak i u chorych z niskim ryzykiem sercowo-naczyniowym (odpowiednio 0.77, 0.67-0.87 oraz 0.36, 0.28-0.45). U chorych z grupy wysokiego ryzyka leki te ograniczały także częstość występowania zawałów serca (0.39, 0.31-0.49).
W podsumowaniu pracy jej autorzy stwierdzili, że analizowane preparaty istotnie poprawiły rokowanie chorych z POCHP. Podkreślili jednak, że biorąc pod uwagę retrospektywny charakter analizy, jej wyniki można traktować wyłącznie jako generujące hipotezę dla przyszłych, prospektywnych badań z randomizacją.
Opracowane na podstawie: Journal of the American College of Cardiology / 2006-06-20