Chin-Hsiao Tseng – Exogenous insulin use and hypertension in adult patients with type 2 diabetes mellitus Arch Intern Med 2006;166:1184
Na łamach Archives of Internal Medicine powrócono po raz kolejny do debaty nad proaterogennym działaniem insuliny.
Dotychczas sugerowano, że insulina może zwiększać wydzielanie przez śródbłonek dużych tętnic substancji naczyniokurczących, poprzez działania mitogenne nasilać procesy miażdżycowe i powodować pogrubienie kompleksu intima-media. Insulina działa także stymulująco na układ współczulny, sprzyja retencji sodu oraz indukuje stres oksydacyjny.
Autorzy pracy opublikowanej w „Archives” próbowali z kolei odpowiedzieć na pytanie, czy egzogenna insulina wywołuje nadciśnienie tętnicze. Chin-Hsiao, posługując się krajowym rejestrem ubezpieczeń zdrowotnych na Tajwanie, przeprowadził analizę danych obejmującą 87850 dorosłych, chorych na cukrzycę typu 2,w tym 5927 przyjmujących insulinę.
Częstość występowania nadciśnienia tętniczego w grupie osób leczonych insuliną wyniosła 61,3%, w porównaniu z 53,9% w grupie nie leczonej insuliną. Siła zależności nadciśnienie tętnicze – insulina wzrastała w miarę czasu trwania terapii insuliną, niezależnie od płci, wskaźnika masy ciała, palenia papierosów i rodzinnego wywiadu nadciśnienia tętniczego. Wskaźniki ryzyka nadciśnienia tętniczego rosły od 1,14 dla osób leczonych insuliną do 5 lat, 1,35 dla osób leczonych insulina przez 5-9 lat oraz do 1,46 dla leczonych insuliną przez 10 lat i dłużej. U chorych bez nadciśnienia tętniczego w momencie rozpoczęcia terapii insuliną, ryzyko jego wystąpienia rosło 1,5 i 2,15-razy (u osób stosujących insulinę przez odpowiednio 5-9 i >10 lat, w porównaniu z grupą leczoną insuliną do 5 lat).
Wyniki badania sugerują, że leczenie cukrzycy typu 2 egzogenną insuliną wiąże się ze wzrostem ryzyka rozwoju nadciśnienia tętniczego, a zatem egzogenna insulina może zwiększać ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych.
Opracowane na podstawie: Jama Internal Medicine / 2006-06-12