David A. Alter i wsp – Factors explaining the under-use of reperfusion therapy among ideal patients with ST-segment elevation myocardial infarction Eur Heart J 2006; 27:1539
Udowodniono, że terapia reperfuzyjna (terapia fibrynolityczna lub przezskórna interwencja wieńcowa) obniża śmiertelność u pacjentów z zawałem serca i uniesieniem odcinka ST (STEMI). Według danych pochodzących z rejestru GRACE prawie 30% pacjentów, u których można zastosować terapię reperfuzyjną, jej nie otrzymuje.
David A. Alet i wsp. przeprowadzili badanie służące ocenie czynników wpływających na niepodjęcie takiego postępowania. W analizie wykorzystano dane badania EFFECT (przeprowadzonego w Ontario w Kanadzie w latach 1999-2001), które objęło 3994 pacjentów ze STEMI w ciągu 12 godzin od początku bólu. Wyłączono z analizy 909 pacjentów, u których występowały bezwzględne przeciwwskazania do zastosowania terapii reperfuzyjnej (jedno bądź więcej). Zastosowano analizę wieloczynnikową oraz wyliczono wskaźnik oceniający prawdopodobieństwo niezastosowania terapii – x2.
23.1% badanych chorych nie otrzymało terapii reperfuzyjnej. Czynnikami najistotniejszymi dla niepodjęcia leczenia były według wskaźnika x2: wydłużony czas przyjęcia do szpitala (31.6, P<0.001), wyższe ryzyko krwawień śródmózgowych (27.1, P<0.001), wyższe wyjściowe ryzyko całkowite (25.4, P<0.001) oraz większa liczba chorób współistniejących (15.4, P<0.001). Udział każdego z tych czynników był niezależny od wieku, płci chorego, czy rodzaju szpitala przyjmującego. Zaniechanie terapii reperfuzyjnej, jak podkreślają autorzy, wynikało często z niewłaściwej oceny korzyści i ryzyka takiego postępowania. Konieczne jest wdrożenie metod, które udoskonaliłyby taką ocenę i pozwoliły na podjęcie decyzji o leczeniu w grupach chorych szczególnie zagrożonych.
Opracowane na podstawie: European Heart Journal / 2006-07-01