Wayne D. Hall – How have the SSRI antidepressants affected suicide risk? Lancet 2006;367:1959
Przesłanki wskazujace na brak niekorzystnego wpływu inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) na ryzyko samobójstw są równie liczne jak te, które przemawiają za ich wpływem na wzrost ryzyka. Uporządkowanie dotychczasowej wiedzy jest trudne, o czym świadczy artykuł przeglądowy opublikowany w The Lancet. Pomimo, iż nie rozwiewa wszystkich wątpliwości, wart jest lektury, ponieważ w zwięzły sposób podsumowuje najważniejsze badania poświęcone omawianemu zagadnieniu.
Najbardziej wartościowe badania z randomizacją przeczą wzrostowi liczby samobójstw u leczonych SSRI. Niemniej, liczba tego typu prac jest mała, podobnie jak liczebność badanych grup. Wyniki meta-analiz badań z randomizacją są sprzeczne z oryginalnym materiałem i wskazują na wzrost ryzyka myśli samobójczych u osób otrzymujących omawiane leki.
Z większości badań obserwacyjnych wynika, że ryzyko samobójstwa w trakcie leczenia inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny i trójcyklicznymi lekami przeciwdepresyjnymi jest porównywalne. Badania ekologiczne, umożliwiające ocenę ekspresji słabych czynników ryzyka w dużych populacjach, również wypadają korzystnie dla inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny.
Podsumowując, nie ma jednoznacznych dowodów na to, że różnicę pomiędzy oczekiwaną i obserwowaną liczbą samobójstw u osób z depresją można przypisywać inhibitorom zwrotnego wychwytu serotoniny. U dorosłych jest niemal pewne, że korzyści ze stosowania tych leków przewyższają ryzyko z tym związane. Analogiczny bilans u dzieci i młodzieży jest mniej jednoznaczny.
Zdaniem autora artykułu, do czasu pogłębienia wiedzy na analizowany temat ostrożność nakazuje ścisłe monitorowanie pacjentów w dwóch pierwszych tygodniach terapii przeciwdepresyjnej, ze szczególnym uwzględnieniem myśli samobójczych.
Opracowane na podstawie: Lancet / 2006-06-17