Spence JD – Treating hypertension in acute stroke Hypertension 2006;47:1051
Od wielu lat istnieją kontrowersje dotyczące terapii podwyższonych wartości ciśnienia w świeżym udarze.
W warunkach prawidłowych dzięki mechanizmom autoregulacji przepływ mózgowy pozostaje zachowany w szerokich granicach średniego systemowego ciśnienia tętniczego ≈ 50 – 150 mm Hg. W przypadku niedokrwienia mózgu (i prawdopodobnie także w obszarze wokół obszaru krwawienia domózgowego) strefa niedokrwiona traci częściowo zdolność do autoregulacji i przepływ krwi w tym rejonie staje się zależny od ciśnienia perfuzyjnego. Dodatkowo, ponieważ obrzęk w regionie niedokrwienia podwyższa ciśnienie tkankowe, ciśnienie perfuzyjne w mózgu spada poniżej ciśnienia systemowego.
Wielu ekspertów zaleca więc nie obniżanie często podwyższonych w świeżym udarze wartości ciśnienia tętniczego, obawiając się poszerzenia strefy martwicy w przypadku nadmiernej redukcji przepływu i uważając, że wyższe wartości ciśnienia zapewniają lepszą perfuzję.
Jest to jednak, jak pisze w komentarzu na łamach Hypertension David Spence, „miecz obosieczny,” bowiem zbyt wysokie ciśnienie nasila obrzęk i tym samym obniża ciśnienie perfuzyjne, tworząc błędne koło. Co więcej, wraz z coraz większym rozpowszechnieniem leczenia trombolitycznego ostrego udaru, konieczne jest kontrolowanie wartości ciśnienia skurczowego do poziomu <185 mm Hg i <110 mmHg ciśnienia rozkurczowego.
Potencjalnie korzystne może okazać się stosowanie nitratów bowiem, jak w opublikowanej tym samym numerze Hypertension pracy wykazali Wilmot i wsp., istotna redukcja ciśnienia za pomocą plastrów z nitratami nie powoduje obniżenia przepływu mózgowego w niedokrwionym obszarze. Należy zatem, jak pisze Spence, „niecierpliwie” oczekiwać na wyniki próby Efficacy of Nitric Oxide in Stroke (ENOS), która pozwoli ocenić czy redukcja ciśnienia tętniczego poprawia rokowanie w świeżym udarze mózgowym.
Opracowane na podstawie: Hypertension / 2006-06-06