Kaare Harald Bonaa i wsp – Homocysteine lowering and cardiovascular events after acute myocardial infarction N Engl J Med 2006;354:1578
Homocysteina jest niezależnym czynnikiem ryzyka choroby wieńcowej i udaru mózgu. W New England Journal of Medicine ukazały się wyniki pracy, w której autorzy ocenili skuteczność leczenia obniżającego poziom homocysteiny we wtórnej profilaktyce choroby wieńcowej po zawale serca.
Poziom homocysteiny można obniżyć stosując witaminy z grupy B, kwas foliowy oraz witaminę B 12. W przeprowadzonym poprzednio, randomizowanym badaniu stwierdzono, że obniżenie poziomu homocysteiny za pomocą witamin z grupy B nie zapobiega ponownym udarom, zawałom serca i zgonom u chorych po udarze mózgu. Analiza post hoc wykazała jednak, że w niektórych podgrupach chorych takie leczenie może przynieść korzyści.
Dlatego zaplanowano badanie Norwegian Vitamin (NORVIT), do którego włączono 3749 osób po zawale serca, przebytym w czasie kilku dni poprzedzających randomizację. Chorych losowo przydzielono do jednej z czterech grup otrzymujących odpowiednio: (1) 0.8 mg kwasu foliowego, 0.4 mg witaminy B 12 i 40 mg witaminy B 6 lub (2) 0.8 mg kwasu foliowego i 0.4 mg witaminy B 12 lub (3) 40 mg witaminy B 6 bądź (4) placebo. Pierwotny punkt końcowy zdefiniowano jako wystąpienie, liczonych łącznie, ponownych zawałów serca, udarów i nagłych zgonów z przyczyn wieńcowych.
W trakcie średnio 40-miesięcznej obserwacji leczenie kwasem foliowym i witaminą B 12 spowodowało obniżenie poziomu homocysteiny o 27%, nie wpłynęło jednak na wystąpienie pierwotnego punktu końcowego (RR 1.08, 95% CI, 0.93-1.25, p=0.31). Istotnej korzyści nie przyniosło także stosowanie samej witaminy B 6 (RR wystąpienia pierwotnego punktu końcowego 1.14, 95% CI 0.98-1.32, p=0.09). W grupie przyjmującej łącznie kwas foliowy, witaminę B 6 i B 12 zaobserwowano natomiast tendencję do wzrostu ryzyka (RR 1.22, 95% CI 1.0=1.5, p=0.05).
Leczenie witaminami z grupy B nie miało więc pozytywnego wpływu na ryzyko ponownego wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych u osób po zawale serca, a w przypadku terapii wielowitaminowej mogło nawet działać niekorzystnie, a zatem, zdaniem autorów takiego sposobu leczenia nie należy rekomendować.
Opracowane na podstawie: NEJM / 2006-04-13