PREAMI Investigators – Effects of angiotensin-converting enzyme inhibition with perindopril on left ventricular remodeling and clinical outcome Arch Intern Med 2006;166;659
W wielu badaniach udokumentowano skuteczność inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI) w zapobieganiu przebudowie uszkodzonego mięśnia lewej komory. Zdecydowanie mniej wiadomo na temat działania tej grupy leków u chorych powyżej 65 roku życia, po zawale serca z zachowaną czynnością skurczową, którzy stanowią około 40% pacjentów hospitalizowanych z powodu zawału serca. Nie dysponujemy zatem informacjami dotyczącymi znacznej części populacji o zwiększonym ryzyku sercowo-naczyniowym.
Celem wieloośrodkowego, randomizowanego badania Perindopril and Remodelling In Elderly With Acute Myocardial Infarction (PREAMI), z podwójnie ślepą próbą, była ocena działania peryndoprylu w dawce 8 mg/dobę, w porównaniu z placebo, u osób w podeszłym wieku, z zawałem serca i zachowaną czynnością skurczową lewej komory. Głównym złożonym punktem końcowym badania był zgon, hospitalizacja z powodu niewydolności serca oraz przebudowa mięśnia sercowego, oceniana w badaniach echokardiograficznych jako przyrost ≥8% LVEDV. Badaniem objęto 631 osób w grupie peryndoprylu i 621 osób w grupie placebo, w wieku średnio 73 lat, obserwowanych przez 12 miesięcy.
Wystąpienie głównego złożonego punktu końcowego odnotowano u 35% w grupie peryndoprylu oraz u 57% w grupie placebo (bezwzględna redukcja ryzyka 22%, p<0,001). Nie zanotowano istotnych statystycznie różnic pomiędzy grupami w ilości zgonów i częstości hospitalizacji z powodu niewydolności serca – zdaniem autorów czas obserwacji był na to zbyt krótki. Peryndopryl skutecznie zapobiegał jednak przebudowie mięśnia sercowego (28% vs 51%, bezwzględna redukcja ryzyka 23%, p<0,001). Co więcej różnice pomiędzy grupami w zapobieganiu przebudowie LK były istotne, bez względu na podział na podgrupy względem wieku, płci, wywiadu wieńcowego, klasy NYHA, cukrzycy czy też nadciśnienia tętniczego. Wpływ peryndoprylu na przebudowę mięśnia sercowego okazał się także niezależny od terapii beta blokerami, co wskazuje na uzupełniające działanie obu klas leków.
Działanie ochronne peryndoprylu było widoczne już po 6 miesiącach obserwacji. Zdaniem autorów, korzystny wpływ peryndoprylu może wynikać m.in. ze zmniejszenia apoptozy komórek śródbłonka, jak to wykazano w jednej z podanaliz badania EUROPA.
Podsumowując, badanie PREAMI wykazało, że u starszych chorych po zawale remodeling pojawia się nawet przy stosunkowo niewielkim obszarze zawału. Peryndopryl skutecznie zapobiega temu zjawisku, jest dobrze tolerowany i powinien być standardowo stosowany u takich chorych.
Opracowane na podstawie: Jama Internal Medicine / 2006-03-27