Bryan Williams i wsp – Differential impact of blood pressure-lowering drugs on central aortic pressure and clinical outcomes. Principal results of the conduit artery function evaluation (CAFE) study Circulation 2006:113:1213
W kilku pracach udowodniono, że pomimo podobnego wpływu na wartości ciśnienia tętniczego (BP) mierzonego standardowo na tętnicy ramieniowej, poszczególne klasy leków hipotensyjnych mają różny wpływ na centralne parametry hemodynamiczne.
W badaniu CAFE (Conduit Artery Function Evaluation), będącym rozwinięciem badania ASCOT, analizowano wpływ dwóch różnych strategii leczenia hipotensyjnego na wartość centralnego ciśnienia aortalnego (mierzonego za pomocą profilu fali tętna rejestrowanego na tętnicy promieniowej). Do projektu włączono 2199 pacjentów. Przyjmowali oni terapię skojarzoną, której podstawę stanowiły atenolol z lekiem tiazydowym lub amlodypina z peryndoprylem. Maksymalny czas obserwacji wyniósł 4 lata.
Badacze CAFE wykazali, że pomimo podobnych wartości skurczowego BP na tętnicy ramieniowej w obu grupach (∆ 0.7 mm Hg; 95% przedział ufności, -0.4 do 1.7; P=0.2), u przyjmujących amlodypinę/peryndopryl zaobserwowano istotną redukcję centralnego ciśnienia w aorcie (centralne skurczowe BP w aorcie ∆ 4.3 mm Hg; 95% CI, 3.3 do 5.4; P<0.0001, centralne ciśnienie tętna w aorcie ∆3.0 mm Hg; 95% CI, 2.1 do 3.9; P<0.0001).
Zastosowany model proporcjonalnego ryzyka według Coxa ujawnił, że centralne ciśnienie tętna miało statystycznie istotny związek z występowaniem incydentów sercowo-naczyniowych oraz liczbą incydentów niewydolności nerek.
A zatem, zdaniem autorów pracy, różnice centralnego ciśnienia tętniczego w aorcie mogą tłumaczyć zróżnicowany efekt leczenia hipotensyjnego atenololem/diuretykiem tiazydowym i amlodypiną/peryndoprylem u uczestników ASCOT.
Opracowane na podstawie: Circulation / 2006-03-07