Ashok K. Malla, Ross M.G. Norman i Rogha Joober – First-epizode psychosis, early intervention, and outcome: what have we learned? Can J Psych 2006;50:881
W Canadian Journal of Psychiatry warto zwrócić uwagę na artykuł przeglądowy poświęcony skuteczności wczesnych interwencji w profilaktyce i leczeniu pierwszych epizodów psychotycznych. Źródłem wiedzy na temat tego zagadnienia były oryginalne badania, których wyniki przeanalizowali autorzy omawianej publikacji.
Termin „wczesna interwencja” zdefiniowali nie tylko jako profilaktykę rozpoczętą we wczesnej, prodromalnej fazie epizodu psychotycznego, ale również działanie podjęte „na czas”, a więc odpowiednie do stopnia zaawansowania choroby. Co ciekawe, w artykule niewiele miejsca poświęca się rodzajom wczesnych interwencji, traktując je raczej jako ogólne pojęcie.
Podsumowując obserwacje poczynione przez autorów, wczesne interwencje mogą mieć korzystny wpływ na przebieg epizodów psychotycznych, to jest na nasienie objawów, odsetek nawrotów oraz większy stopień przestrzegania zaleceń terapeutycznych i krótszą zwłokę w rozpoczęciu terapii. W szczególności, wczesne interwencje mogą zapobiec progresji prodromalnych objawów psychotycznych do pełnoobjawowego zespołu psychotycznego. Istnieją dowody na to, że zarówno odpowiednio wczesna farmakoterapia jak i metody leczenia psychologicznego poprawiają „sprawność” socjalną i społeczną oraz zwiększają satysfakcję z życia.
Z kolei, nie ma danych wskazujących na zasadność skriningu epizodów psychotycznych w populacji. Wydaje się, że takie postępowanie nie skraca czasu do zastosowania potencjalnie skutecznego leczenia.
Autorzy podkreślają, że wciąż nie ma przekonujących dowodów na wyższość którejkolwiek z wczesnych interwencji nad pozostałymi. Brakuje także obserwacji długoterminowych oraz analiz farmakoekonomicznych, ażeby zalecać ich rutynowe stosowanie. Tym samym potrzebne są kolejne badania nad tym ciekawym zagadnieniem.
Opracowane na podstawie: Canadian Journal of Psychiatry / 2006-01-09