G.X. Brogan i wsp – Treatment disparities in the care of patients with and without diabetes presenting with non – ST-segment elevation acute coronary syndromes Diabetes Care 2006;29:9
Chorzy na cukrzycę z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST stanowią grupę o szczególnie wysokim ryzyku zgonu.
Autorzy ze Stanów Zjednoczonych na łamach Diabetes Care przestawili analizę leczenia 46410 pacjentów hospitalizowanych w 413 szpitalach z powodu ostrego zespołu wieńcowego bez uniesienia odcinka ST. Porównano 3 grupy chorych: pacjentów bez zaburzeń metabolizmu glukozy (31049), pacjentów z cukrzycą typu 2 leczonych dietą lub doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (9773) oraz pacjentów z cukrzycą leczonych insuliną (5588).
Stwierdzono, że w okresie pierwszych 24 godzin hospitalizacji u osób z cukrzycą leczonych insuliną, w porównaniu z osobami bez cukrzycy, istotnie rzadziej stosowano aspirynę (OR: 0,83), beta-blokery (OR:0,89), heparynę (OR:0,90), inhibitory glikoproteiny IIb/IIIa (OR:0,86) oraz klopidogrel. U tych samych chorych w ciągu pierwszych 48 godzin od momentu przyjęcia do szpitala istotnie rzadziej decydowano się na wykonanie koronarografii (OR:0,80) oraz przezskórnej angioplastyki naczyń wieńcowych (OR:0,79). Podobne analizy dla chorych z cukrzycą nie otrzymujących insuliny nie wykazały takich różnic.
Częstość zgonów oraz liczonych łącznie zgonów i powtórnych zawałów mięśnia sercowego była najniższa w grupie bez zaburzeń metabolizmu glukozy (3,7% i 6,3%), wyższa w grupie z cukrzycą leczoną dietą lub lekami doustnymi ( 4,5% i 7,1%) i najwyższa w grupie z cukrzycą leczoną insuliną ( 5,8% i 8,7%).
Podsumowując powyższe dane autorzy wskazują na konieczność intensyfikacji leczenia chorych na cukrzycę (zwłaszcza leczonych insuliną) z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST, a także przeprowadzenie odpowiednich badań klinicznych.
Opracowane na podstawie: Diabetes Care / 2006-01-17