Shervin Eshaghian i wsp – An unexpected inverse relationship between HbA1c levels and mortality in patients with diabetes and advanced systolic heart failure Am Heart J 2006;151:91
Podwyższony poziom hemoglobiny A1c (HbA1c) wskazuje na złe wyrównanie metaboliczne cukrzycy, co wiąże się z ryzykiem mikroangiopatii i neuropatii oraz zdarzeń sercowo-naczyniowych. Wysokie stężenie HbA1c podnosi również ryzyko rozwoju niewydolności serca (HF) u osób z cukrzycą. Nie wiadomo jednak, jak poziom HbA1c wpływa na rokowanie u pacjentów z cukrzycą i rozpoznaną HF.
Eshaghian i wsp. zbadali poziom HbA1c u 123 chorych z cukrzycą i zaawansowaną HF i zależnie od niego wyodrębnili dwie grupy pacjentów: HbA1c≤7.0 (n=49) i HbA1c>7.0 (n=74). Siedemdziesiąt procent badanych stanowili mężczyźni. Wartość średniej frakcji wyrzutowej wynosiła 24.9% ± 7.1%, średniego poziomu HbA1c 7.9 ± 1.8, a czasu trwania cukrzycy 8.6 ± 9.0 lat. Porównywane grupy nie różniły się pod względem wieku, płci, klasy czynnościowej wg NYHA, indeksu masy ciała, czasu trwania cukrzycy oraz sposobu jej leczenia.
Poziom hemoglobiny A1c ≤7.0 wiązał się z istotnie wyższą ogólną śmiertelnością, w porównaniu do poziomu >7.0 (35% vs 20%, wskaźnik hazardu 2.6, 95% CI 1.3-5.2, p<0.01). W analizie wieloczynnikowej HbA1c≤7.0 pozostał niezależnym czynnikiem zwiększonej śmiertelności.
Wśród przyczyn mogących odpowiadać za tę niespodziewaną zależność autorzy wskazują wyższy katabolizm i mniejszą metaboliczną rezerwę u osób z HF i niższym poziomem HbA1c. Kolejnym mechanizmem może być większe prawdopodobieństwo ciężkiej hipoglikemii wśród chorych z niższym poziomem HbA1c. Alternatywnie, niski poziom HbA1c może być jedynie markerem bardziej zaawansowanej HF i postępującego wyniszczenia.
Opracowane na podstawie: American Heart Journal / 2006-01-05