P. R. Cavanagh i wsp – Treatment for diabetic foot ulcers Lancet 2005;366:1725
Na łamach The Lancet przedstawiono zagadnienia dotyczące nowoczesnego postępowania w stopie cukrzycowej. Zarysowano elementy złożonej patogenezy tego powikłania, obejmujące negatywny wpływ ucisku mechanicznego na podłoże stopy, w warunkach zaburzeń czucia wywołanego neuropatią cukrzycową oraz zaburzeń krążenia zależnych od miażdżycy tętnic kończyn dolnych, z wtórną infekcją.
W przypadku diagnostyki mikrobiologicznej, autorzy podkreślają większą miarodajność posiewu z fragmentu pobranej tkanki, wyskrobin z dna owrzodzenia, aspiracji płynu tkankowego, czy też nakłucia kości w celu uzyskania posiewu. Posiewy z wymazu rany często wskazują na kolonizację owrzodzenia, a nie na patogen infekcyjny.
Antybiotykoterapię należy rozpocząć na zasadach empirycznych, biorąc pod uwagę fakt, że najczęściej infekcja spowodowana jest przez bakterie gram dodatnie: Staphyloccocus aureus i paciorkowce beta-hemolizujące. Niezbędne jest chirurgiczne opracowanie rany oraz usunięcie martwych i zakażonych tkanek, w tym kości. Ważnym elementem leczenia jest odciążenie miejsca owrzodzenia np. przez założenie odpowiednio przylegających opatrunków gipsowych zmniejszających nacisk na miejsce uszkodzone.
W chwili obecnej jedynie wielospecjalistyczne podejście i wczesna interwencja mogą zapewnić wygojenie owrzodzenia cukrzycowego. Do grupy terapeutycznej zajmującej się terapią powinny należeć pielęgniarki diabetologiczne, diabetolodzy, chirurdzy w tym chirurdzy naczyniowi, ortopedzi, podiatrzy, rehabilitanci, a także specjaliści w zakresie zaopatrzenia ortopedycznego.
Opracowane na podstawie: Lancet / 2005-11-12