Adam de Belder – Should primary angioplasty be available for all patients with an ST elevation myocardial infarction? Heart 2005;91:1509
Na łamach The Heart ukazał się artykuł redakcyjny Adama de Beldera, poświęcony możliwości zastosowania pierwotnej angioplastyki tętnic wieńcowych u wszystkich chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST.
Jego autor kreśli dwa scenariusze reakcji systemu opieki zdrowotnej na wezwanie przez chorego z bólem w klatce piersiowej zespołu ratunkowego. W pierwszym, w ciągu kilku minut wyszkolony zespół paramedyków rozpoznaje świeży zawał serca i przesyła drogą elektroniczną zapis EKG do ośrodka zajmującego się leczeniem zawałów. Tam koordynator wzywa zespół hemodynamiczny do przygotowania się do wykonania zabiegu angioplastyki. Kardiolog poleca zespołowi karetki podać odpowiednie leki (aspirynę, klopidogrel i, być może, abciximab). Chory trafia bezpośrednio do ośrodka hemodynamicznego.
W scenariuszu drugim karetka przyjeżdża i chory zabierany jest do najbliższego szpitala, gdzie na podstawie zapisu EKG rozpoznany zostaje zawał serca i chory otrzymuje streptokinazę. Ból w klatce piersiowej i uniesienie ST utrzymują się jednak nadal i podjęta zostaje decyzja o przeniesieniu do ośrodka hemodynamicznego. Pogotowie, ze względu na duże obciążenie przewozami, nie może go jednak przewieźć natychmiast i zabieg angioplastyki wykonany zostaje dopiero po 9 godzinach od początku bólu.
De Belder zadaje retoryczne pytanie, który ze scenariuszy wybralibyśmy sami i przytacza dane z piśmiennictwa potwierdzające, jego zdaniem, konieczność udostępnienia zabiegów pierwotnej angioplastyki dla wszystkich chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST. Postuluje więc stworzenie sieci lokalnych ośrodków hemodynamicznych, stworzenie możliwości przesyłania zapisów EKG do lokalnych koordynatorów centrów zawałowych oraz przewożenie pacjentów bezpośrednio do szpitali umożliwiających optymalne postępowanie.
Opracowane na podstawie: Heart / 2005-12-14