Antonio M. Gotto – Evolving concepts of dyslipidemia, atherosclerosis, and cardiovascular disease. The Louis F. Bishop lecture J Am Coll Cardiol 2005;46:1219
Na łamach Journal of the American College of Cardiology opublikowano tekst The Louis F. Bishop Lecture – wykładu, który Antonio M. Gotto wygłosił wiosną 2005 na dorocznej konferencji ACC.
Termin miażdżyca wprowadzony przez Felixa Marchanda, używany jest już od ponad stu lat. Dawniej miażdżycę uważano za nieunikniony efekt procesu starzenia się. Odkrycie dyslipidemii, głównego i potencjalnie odwracalnego czynnika ryzyka, zmieniło spojrzenie na tę chorobę.
Pomimo systematycznego pogłębiania wiedzy na temat dyslipidemii, ciągle wiele jest jeszcze do odkrycia. Współczesna terapia hipolipemizująca, jak zauważa Gotto, powinna być terapią agresywną, w myśl zasady „lower is better”. Dzięki dużym dawkom statyn można osiągnąć zalecany w grupach wysokiego ryzyka poziom LDL-C <70 mg/dl i skutecznie hamować towarzyszący miażdżycy proces zapalenia (CRP <2 mg/l).
Autor, przytaczając wyniki wieloośrodkowych prac wykorzystujących statyny i doceniając ich rolę w ograniczaniu ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych, zwraca uwagę, że lipoproteiny niskiej gęstości (LDL-C) nie powinny być jedynym celem terapii. Już w badaniu Framingham znaleziono dowody na odwrotną korelację pomiędzy poziomem HDL-C a ryzykiem wieńcowym (wzrost o 1 mg/dl odpowiada redukcji ryzyka CHD o 1%). Mając na uwadze tę zależność należy, zdaniem autora, rozwijać dalsze badania nad syntetyczną apolipoproteiną A1 – głównym nośnikiem HDL i proteiną CETP – inhibitorem enzymu biorącego udział w katabolizmie HDL.
Autor w podsumowaniu zauważa, że ostatnie 50 lat przyniosło ogromny postęp w badaniach nad miażdżycą, ale „najlepsze jest jeszcze przed nami.”
Opracowane na podstawie: Journal of the American College of Cardiology / 2005-10-04