Christoph Wanner i wsp – Atorvastatin in patients with type 2 diabetes mellitus undergoing hemodialysis N Engl J Med 2005;353:238
W opublikowanym ostatnio badaniu Collaborative Atorvastatin Diabetes Study (CARDS) wykazano zmniejszenie śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych u przyjmujących atorwastatynę osób z cukrzycą typu 2, ale bez niewydolności nerek. Jak dotąd brak jest prospektywnych badań oceniających wpływ statyn na rokowanie u dializowanych chorych ze schyłkową niewydolnością nerek i cukrzycą typu 2, chociaż zarówno w Stanach Zjednoczonych jak i w Niemczech, cukrzyca typu 2 jest najczęstszym rozpoznaniem u dializowanych pacjentów zagrożonych incydentem sercowo-naczyniowym.
Retrospektywna analiza danych US Renal Data System Morbidity and Mortality Study, Wave 2 wykazała 36% zmniejszenie ryzyka zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych u dializowanych pacjentów otrzymujących statyny, w porównaniu do pacjentów nie otrzymujących tej grupy leków.
W New England Journal of Medicine ukazały się wyniki wieloośrodkowego, randomizowanego prospektywnego badania, w którym w podwójnie ślepej próbie porównywano skuteczność 20 mg atorwastatyny vs placebo u 1255 dializowanych chorych z cukrzycą typu 2. Po 4 tygodniach leczenia średni poziom LDL w grupie otrzymującej atorwastatynę obniżył się o 42% (vs 1.3% w grupie placebo).
W czasie 4-letniej obserwacji zgon z przyczyn sercowych, nie zakończony zgonem zawał serca lub udar wystąpił u 469 pacjentów (37%). Atorwastatynę otrzymywało 226 chorych z tej grupy a placebo 243 (RR 0.92, 95% CI 0.77-1.1, p=0.37). W grupie atorwastatyny zanotowano większe ryzyko wystąpienia zakończonego zgonem udaru (RR 2.03, 95% CI 1.05-3.93, p=0.04). Jej stosowanie zmniejszyło natomiast łączną liczbę zdarzeń sercowych (RR 0.82, 95% CI 0.68-0.99, p=0.03) a nie miało wpływu na łączną liczbę zdarzeń mózgowo-naczyniowych (RR 1.12, 95% CI 0.81-1.55, p=0.49) oraz na śmiertelność ogólną (RR 0.93, 95% CI 0.79-1.08, p=0.33).
A zatem, zdaniem autorów, niezasadne jest rutynowe stosowanie statyn u dializowanych chorych z cukrzycą typu 2 i poziomem LDL 80-190 mg/dl. Rozpoczynanie leczenia statynami chorych z cukrzycą typu 2 i schyłkową niewydolnością nerek, z nadzieją poprawy rokowania sercowo-naczyniowego, to prawdopodobnie działanie spóźnione.
Opracowane na podstawie: NEJM / 2005-07-21