Zheng Zhou i wsp – Effectiveness of statins for secondary prevention in elderly patients after acute myocardial infarction: an evaluation of class effect CMAJ 2005;172:1187
Niewiele jest prac porównujących bezpośrednio skuteczność różnych statyn, w odniesieniu do ich wpływu na rokowanie sercowo-naczyniowe. Wprawdzie w jednym z ostatnio opublikowanych badań (PROVE-IT-TIMI 22) wykazano przewagę intensywnego leczenia atorwastatyną (w dawce 80 mg) nad leczeniem standardowym prawastatyną (w dawce 40 mg), jednak stosowane dawki leków nie były równoważne (zarówno w przeliczeniu na miligramy jak i na siłę działania obniżającego poziom lipidów).
W aktualnym numerze Canadian Medical Association Journal ukazały się wyniki retrospektywnego badania obserwacyjnego, oceniającego skuteczność leczenia statynami u chorych w wieku 65 i więcej lat po pierwszym zawale serca (AMI). Badaniem objęto ponad 18 tysięcy osób z 3 prowincji kanadyjskich, otrzymujących statyny w ciągu 90 dni od wypisu ze szpitala.
Analiza bazy danych z lat 1997-2002 wykazała brak różnic pomiędzy atorwastatyną a innymi statynami, w skuteczności redukcji liczby liczonych łącznie zgonów i zawałów serca oraz samych zgonów. Nie stwierdzono istotnych różnic w wyjściowej charakterystyce demograficznej i klinicznej w badanych podgrupach. Jedynie 1% chorych otrzymywało maksymalną dawkę statyny, a około 10% przerwało leczenie w okresie obserwacji. Około 80% chorych otrzymywało dawkę 10 mg lub 20 mg atorwastatyny, simwastatyny, prawastatyny, fluwastatyny lub lowastatyny.
A zatem, jak podkreślają autorzy analizy, większość starszych chorych otrzymywała małe lub średnie dawki leków, a wszystkie przepisywane preparaty statynowe miały porównywalną skuteczność w prewencji wtórnej zawału serca i zgonów sercowych.
Opracowane na podstawie: Canadian Medical Associaton Journal / 2005-04-26