Stephen G. Pauker i wsp – Preventing sudden cardiac death: can we afford the benefit? Ann Intern Med 2005;142:664
W Annals of Internal Medicine ukazał się artykuł redakcyjny poświęcony analizie kosztów ekonomicznych zastosowania wszczepialnych kardiowerterów-defibrylatorów (ICD) w prewencji nagłych zgonów sercowych (SCD).
Wyniki badań MADIT-II (populacja chorych co najmniej 4 tygodnie po zawale serca [MI] i frakcją wyrzutową [EF] < 30%) oraz SCD-HEFT (kardiomiopatia rozstrzeniowa lub pozawałowa z EF < 35%) potwierdziły istotną redukcję zgonów w grupie leczonej profilaktycznym wszczepieniem ICD.
Analiza kosztów leczenia ICD dokonana przez Al-Khatiba i wsp. na podstawie wyników MADIT-II potwierdza opłacalność zastosowania ICD w obserwacji długoterminowej. Autorzy komentarza zwracają jednak uwagę na potrzebę dodatkowej stratyfikacji chorych kwalifikowanych do ICD według kryteriów MADIT-II i SCD-HEFT. Grupy zbyt niskiego ryzyka zgonu sercowego, ale też grupy o skróconym przewidywanym czasie życia z powodu innych obciążeń, w sposób istotny mogą ograniczyć opłacalność i skuteczność terapii ICD. Opłacalność terapii ICD jest najwyższa w populacji z rocznym ryzykiem zgonu sercowego powyżej 20%. Poprawę efektywności kosztów zastosowania ICD można również osiągnąć poprzez ich zastosowanie razem z opcją terapii resynchronizującej, co jednakże nie było jeszcze tematem szczegółowych badań.
W opinii autorów potrzebne są dalsze badania i szczegółowe analizy ekonomiczne selekcjonujące chorych o wysokim ryzyku arytmicznym, a wykluczające chorych z niskim ryzykiem arytmicznym. Jest to szczególnie istotne przy wzrastającej przeżywalności chorych po zawale serca.
Opracowane na podstawie: Annals of Internal Medicine / 2005-04-19