Markus M. Bachschmid i Bernd van der Loo – A new sunshine in the vasculature? Circulation 2005;111:1571
W Circulation opublikowano komentarz Markusa M. Bachschmida i Bernda van der Loo, poświęcony wpływowi witaminy D na układ sercowo-naczyniowy. Na wstępie jego autorzy przypominają, że odkrycie witaminy D stanowiło jedno z wielkich osiągnięć medycyny i pomogło w eliminacji krzywicy u dzieci.
Witamina D, razem z parathormonem i kalcytoniną, wpływa na homeostazę wapnia, regulując jego wchłanianie w jelicie, reabsorpcję w nerkach oraz mineralizację kości. Jest jednak substancją biologicznie nieaktywną i musi ulec hydroksylacji, najpierw w wątrobie (do 25-hydroksy witaminy D), a później w nerkach (do kalcytriolu – 1α,25 dihydroksy witaminy D). W tym ostatnim procesie uczestniczy układ enzymów CYP24 (1α hydroksylaza 25-hydroksy witaminy D).
Niedawno wykazano, że układ CYP24 jest obecny nie tylko w nerkach ale także w komórkach śródbłonka. W najnowszej pracy, Somjen i wsp. potwierdzili obecność CYP24 również w komórkach mięśni gładkich naczyń.
Rola witaminy D w odniesieniu do układu sercowo-naczyniowego jest kontrowersyjna. Do efektów potencjalnie szkodliwych można zaliczyć obserwację, że aktywna witamina D reguluje proliferację miocytów i indukuje przerost mięśnia sercowego. Może także wywoływać kalcyfikację komórek mięśni gładkich naczyń. Z drugiej strony zaobserwowano, że hamując ekspresję reniny w nerkach wpływa korzystnie na aktywność układu renina-angiotensyna. W kolejnych publikacjach wykazano, że witamina D wyzwala syntezę PGI2 w komórkach mięśni gładkich naczyń (PGI2 zapobiega powstawaniu zakrzepów, adhezji komórek i proliferacji komórek mięśni gładkich).
Zdaniem Bachschmida i van der Loo konieczne są dalsze prace poświęcone wpływowi witaminy D na układ sercowo-naczyniowy. Ostatecznie pozwoli to na opracowanie nowych metod leczenia farmakologicznego przerostu mięśnia sercowego i naczyń, zjawiska restenozy oraz remodelingu układu sercowo-naczyniowego.
Opracowane na podstawie: Circulation / 2005-04-05