W.D.Shmit, A.G.Winterstein, T.Johns, E.Rosenberg, B.C.Sauer – Causes of hyperglycemia and hypoglycemia in adult inpatients Am J Health-Syst Pharm 2005;62:714
W czasopiśmie amerykańskich farmaceutów opublikowano wyniki badania, którego celem było określenie częstości oraz przyczyn występowania epizodów hipoglikemii lub hiperglikemii u dorosłych hospitalizowanych pacjentów. Badanie prowadzone było od lutego do lipca 2003 roku w szpitalu uniwersyteckim w Houston.
Autorzy pracy przeprowadzili prospektywną ocenę na podstawie wyników poziomu cukru we krwi, uzyskiwanych z laboratorium szpitalnego. Za hiperglikemię uznawano poziom cukru przekraczający 400 mg/dl, zaś za hipoglikemię uznawano poziom cukru poniżej 40mg/dl, ponadto określono przypadki szczególne, których nie brano pod uwagę (np. przyjęcie pacjenta do szpitala z powodu kwasicy ketonowej itp.).
Po zebraniu wszystkich danych losowo wybrane przypadki zostały ponownie przeanalizowane przez zespół ekspertów składający się z lekarza specjalisty, farmakoepidemiologa oraz dwóch farmaceutów klinicznych.
W okresie trwania badania hospitalizowano 4789 pacjentów, wśród których zdiagnozowano 188 przypadków hipoglikemii i 321 przypadków hiperglikemii. Po dokładnej analizie części z nich stwierdzono, że 69% przypadków hipoglikemii i 100% przypadków hiperglikemii można było zapobiec. Najczęstszą przyczyną wystąpienia hipoglikemii były odchylenia od zaplanowanej terapii, w tym ograniczenie podaży kalorii bez zmiany dawkowania leku. Często ograniczenie spożywania pokarmu spowodowane było przyczynami medycznymi tj. testami diagnostycznymi lub też planowanymi zabiegami chirurgicznymi. Najczęściej do hiperglikemii dochodziło natomiast, gdy chory na cukrzycę przyjmowany był do szpitala z innych powodów i lekarz prowadzący nie koncentrował się na kontroli glikemii.
Analiza uzyskanych wyników pokazuje, że pobyt w szpitalu jest obciążony ryzykiem wystąpienia zaburzeń poziomu cukru we krwi u pacjentów, szczególnie diabetologicznych. Autorzy pracy uważają, że ilość podobnych incydentów może być ograniczona poprzez wcześniejsze planowanie procedur medycznych, lepszą komunikację wśród personelu medycznego i dokładniejsze monitorowanie glikemii.
Opracowane na podstawie: American Journal of Health-System Pharmacy / 2005-04-01