Elektroniczne systemy wspomagania decyzji diagnostyczno-terapeutycznych

Pierre Durieux – Electronic medical alerts – so simple, so complex N Engl J Med 2005;352:1034
W New England Journal of Medicine warto zwrócić uwagę na krótki artykuł przeglądowy autorstwa Pierre`a Durieux, będący komentarzem do oryginalnej pracy poświęconej skuteczności elektronicznego systemu wspomagającego decyzje diagnostyczne i terapeutyczne.

Z badań przeprowadzonych w USA i Holandii wynika, że około 30% – 40% pacjentów jest leczonych niezgodnie z aktualną wiedzą. Standardy i zalecenia, choć przydatne w praktyce, mają ograniczony wpływ na postępowanie lekarzy. Nadzieje wiąże się z elektronicznymi systemami wspomagającymi proces decyzyjny (computerized physician order-entry [CPOE] systems).

Mogą one przypominać lekarzowi o konieczności przepisania leku lub zlecenia badania, przedstawiać dane kosztowe związane z wyborem poszczególnych opcji postępowania, udostępniać aktualne zalecenia i standardy dotyczące konkretnych sytuacji klinicznych lub zapobiegać błędom, na przykład poprzez uniemożliwianie przepisania recepty na dany lek.

Implementacja tak zdefiniowanych systemów wspomagania decyzji jest trudna, głównie z przyczyn finansowych. Przykładowo, w USA dostęp do systemów CPOE ma jedynie 9.6% szpitali. Ponadto, krytycy tego narzędzia twierdzą, że nie ma mocnych dowodów na to, że zmiana postępowania lekarzy ma korzystny wpływ na rokowanie u pacjentów.

Nowe światło na omawiane zagadnienia mogą rzucić wyniki badania z randomizacją autorstwa Kuchera i wsp., którzy wykazali, że użycie systemu CPOE do przypominania o konieczności zastosowania profilaktyki zakrzepicy żył głębokich u osób z grup wysokiego ryzyka ma korzystny wpływ na zapadalność na tę chorobę w okresie 3 lat obserwacji. Wyniki tej pracy nie rozwiewają wszystkich wątpliwości dotyczących elektronicznych systemów wspomagania decyzji, stanowią jednak zachętę do prowadzenia dalszych, intensywnych badań.

Opracowane na podstawie: NEJM / 2005-03-10

0 replies on “Elektroniczne systemy wspomagania decyzji diagnostyczno-terapeutycznych”