Stephanie A. Call i wsp – Does this patient have influenza? JAMA 2005;293:987
W Journal of the American Medical Association opublikowano wyniki systematycznego przeglądu badań poświęconych przydatności objawów klinicznych w rozpoznawaniu grypy.
Wiadomo, że szczepienia nie eliminują, a jedynie znacznie obniżają ryzyko zachorowania na tę chorobę. Leki przeciwwirusowe skutecznie skracają czas zachorowania, ale muszą zostać podane w przeciągu 48 godzin od wystąpienia objawów. Sa one również kosztowne, a więc stosuje się je tylko w sytuacjach, gdy zarówno prawdopodobieństwo grypy jak i spodziewane korzyści kliniczne są duże.
Tym istotniejsze jest opracowanie niezawodnych sposobów rozpoznawania choroby (i różnicowania od schorzeń grypopodobnych), dzięki którym leki mogłyby być podawane jedynie tym, którzy ich potrzebują.
Call i wsp. przeprowadzili systematyczny przegląd wyników oryginalnych badań opublikowanych w latach 1966-2004 i dotyczących rozpoznawania grypy na podstawie kryteriów klinicznych. Kryteria włączenia spełniło 6 artykułów.
W żadnym z badań, w których uczestniczyły osoby ze wszystkich grup wiekowych, nie znaleziono parametru klinicznego, dla którego wartość LR (ang. likelihood ratio) była równa lub większa od 2. Innymi słowy nie było objawu lub dolegliwości, której obecność lub brak wiązał się z co najmniej 2-krotnym wzrostem prawdopodobieństwa grypy.
Z kolei największą wartość w wykluczaniu grypy miały: brak gorączki (LR, 0.40), kaszlu (0.42) i kataru (0.49).
U osób w wieku 60 lat i starszych parametrami o największym wpływie na prawdopodobieństwo grypy były: jednoczesne występowanie gorączki i kaszlu oraz nagły początek choroby (5.4), gorączka i kaszel (5.0), sama gorączka (3.8), ogólne złe samopoczucie (2.6) oraz dreszcze (2.6).
Podsumowując, obraz kliniczny ma niewielką wartość w diagnostyce grypy, szczególnie w młodszych grupach wiekowych. Tym samym, podstawowym narzędziem rozpoznawania choroby pozostają aktualne raporty epidemiologiczne.
Opracowane na podstawie: JAMA / 2005-02-23