C Briguori i wsp – Impact of glycaemic and lipid control on outcome after percutaneous coronary interventions in diabetic patients Heart 2004;90:1481
Chorzy z cukrzycą typu 2. stanowią prawie 20% pacjentów poddawanych przezskórnym interwencjom wieńcowym (PCI). Należy jednak pamiętać, że PCI są w tej grupie mniej skuteczne, niż u osób bez cukrzycy.
W krótkim doniesieniu zamieszczonym w The Heart Briguori i wsp. zaprezentowali wyniki badania oceniającego znaczenie optymalnej kontroli metabolicznej u 280 kolejnych chorych z cukrzycą typu 2., poddanych pierwszej elektywnej PCI. Autorzy analizowali częstość występowania poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych (MACE) czyli zgonów, nie zakończonych zgonem zawałów serca i ponownych rewaskularyzacji.
Zależnie od poziomu kontroli metabolicznej (poziom glikowanej hemoglobiny, HbA1c < 7.0%, poziom lipoprotein niskiej gęstości, LDL <100 mg/dl) grupy zdefiniowano jako: grupa kontrolowana optymalnie (n=45, 16% pacjentów), w której osiągnięto obydwa cele kontroli; kontrolowana suboptymalnie (n=126, 45% pacjentów), w której osiągnięto jeden z celów kontroli oraz źle kontrolowana (n=109, 39% pacjentów), w której nie osiągnięto żadnego z celów kontroli.
W czasie trwającej średnio 12 miesięcy obserwacji, w grupie kontrolowanej optymalnie, MACE odnotowano u 6 (13.3%) chorych, w grupie kontrolowanej suboptymalnie u 40 (32%), zaś w źle kontrolowanej u 55 (50.5%) (p<0.001). Niezależnymi predyktorami MACE były: leczenie insuliną (współczynnik ryzyka [HR] 3.43, p=0.002), optymalna kontrola metaboliczna (HR 0.29, p=0.045) oraz wiek >= 70 lat (HR 2.10, p=0.045).
Podsumowując: Briguori i wsp. wykazali, że u chorych z cukrzycą typu 2. poddanych elektywnej PCI stężenie HbA1c < 7% i LDL < 100 mg/dl wiążą się z lepszym rokowaniem .
Opracowane na podstawie: Heart / 2004-12-07