Niedokrwistość i jej związek z przebiegiem niewydolności serca

Inder Anand i wsp – Anemia and its relationship to clinical outcome in heart failure Circulation 2004;110:149
Niedokrwistość jest zjawiskiem częstym u osób z przewlekłą niewydolnością serca (CHF), ale jej wpływ na przebieg choroby nie jest do końca wyjaśniony.

Podstawowymi celami retrospektywnej pracy Anand i wsp. opublikowanej w Circulation było: (1) określenie jak często niedokrwistość towarzyszy CHF oraz jak poziom hemoglobiny (Hb) zmienia się w czasie trwania choroby, (2) ustalenie, czy istnieje związek pomiędzy zaawansowaniem CHF a poziomem Hb, (3) zbadanie zależności pomiędzy Hb a masą lewej komory ocenioną w rezonansie magnetycznym serca (MRI), (4) odpowiedź na pytanie, czy niski poziom Hb jest związany ze wzrostem śmiertelności i liczby hospitalizacji z powodu CHF oraz czy jest niezależnym czynnikiem prognostycznym w CHF.

U 912 chorych z CHF włączonych do badania Randomized Etanercept North American Strategy of Study Antagonism of Cytokines (RENAISSANCE) zmierzono poziom hemoglobiny. W podgrupie 69 pacjentów wyjściowo i po 24 tygodniach wykonano MRI.

Niedokrwistość (Hb ≤12.0 g/dL) stwierdzono u 12% badanych. Analiza regresji Cox`a wykazała, że wyjściowo wyższy poziom Hb wiąże się ze spadkiem śmiertelności (na każdy 1 g/dL o 15.8%, p=0.0009) oraz spadkiem śmiertelności bądź hospitalizacji z powodu CHF (na każdy 1 g/dL o 14.2%, p<0.0001). Bardziej zaawansowana CHF wiązała się z wyraźnie niższym poziomem Hb.

Wzrost poziomu Hb w czasie był związany z redukcją masy lewej komory i redukcją śmiertelności, zaś spadek Hb wiązał się ze wzrostem masy lewej komory i wyższą śmiertelnością. W analizie wieloczynnikowej anemia okazała się ważnym, niezależnym predyktorem zgonu i hospitalizacji z powodu CHF.

Autorzy stawiają zatem pytanie, czy warto leczyć anemię w CHF? Wyniki badania Silveberg`a i wsp. z użyciem erytropoetyny wskazują, że po leczeniu wyraźnie poprawia się klasa czynnościowa NYHA i frakcja wyrzutowa, spada zaś liczba hospitalizacji. Mancini i wsp. wykazali, że w grupie pacjentów z niedokrwistością leczonych erytropoetyną znacząco poprawia się maksymalne zużycie tlenu, wynik próby sześciominutowego marszu oraz jakość życia.

Niezbędne są duże, randomizowane badania z „twardymi” punktami końcowymi dla potwierdzenia tej hipotezy.

Opracowane na podstawie: Circulation / 2004-07-13

0 replies on “Niedokrwistość i jej związek z przebiegiem niewydolności serca”