Cris A. Slentz i wsp – Effects of the amount of exercise on body weight, body composition, and measures of central obesity Arch Intern Med 2004;164:31
Na łamach Archives of Internal Medicine opublikowano wyniki pracy Slentz i wsp., której celem było porównanie wpływu różnych poziomów aktywności fizycznej na zmiany masy ciała, zawartość tkanki tłuszczowej i wskaźniki otyłości centralnej. Jak podkreślają jej autorzy, jest to pierwsza prospektywna obserwacja tego typu.
Praca stanowi fragment randomizowanego, kontrolowanego badania klinicznego STRRIDE (Studies of Targeted Risk Reduction Interventions through Defined Exercise), zaplanowanego dla oceny wpływu wysiłku fizycznego na czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego u osób z nadwagą i łagodną otyłością. Grupę badaną stanowiło wyjściowo 182 osób w wieku 40-65 lat, o siedzącym trybie życia, które poproszono o nie dokonywanie zmian w diecie.
Pacjentów randomizowano do jednej z 4 podgrup: (1) długiego/intensywnego wysiłku, odpowiadającego 32 km joggingu tygodniowo, (2) krótszego/intensywnego wysiłku, odpowiadającego 19.2 km joggingu tygodniowo i (3) krótszego/mniej intensywnego wysiłku odpowiadającego 19.2 km marszu tygodniowo oraz do (4) grupy kontrolnej (bez dodatkowej aktywności fizycznej).
8-miesięczną obserwację ukończyło 120 chorych. Odnotowano istotną statystycznie (P<0.05) zależność typu „dawka-reakcja,” pomiędzy natężeniem wysiłku fizycznego a spadkiem masy ciała. W porównaniu z wartościami wyjściowymi waga chorych zmniejszyła się w pierwszych 3 podgrupach o odpowiednio: 2.9 kg, 0.6 kg i 0.9 kg, a wzrosła o 1.0 kg w grupie kontrolnej.
Komentując uzyskane wyniki autorzy podkreślają, że nawet bez istotnych zmian w diecie, mały/umiarkowany wysiłek fizyczny, w postaci 30 minut marszu dziennie, pozwala zrównoważyć bilans energetyczny i zapobiec wzrostowi wagi ciała, a większy wysiłek pozwala uzyskać znaczące zmniejszenie masy ciała.
Opracowane na podstawie: Jama Internal Medicine / 2004-01-12