R.J. Hughes i wsp – Frequency of venous thromboembolism in low to moderate risk long distance air travellers: the New Zealand Air Traveller`s Thrombosis (NZATT) study Lancet 2003;362:2039
Pomimo, iż zależność między długotrwałym pozostawaniem w pozycji siedzącej a zakrzepicą żylną i zatorowością opisano po raz pierwszy w czasie II wojny światowej, wiedza na temat wpływu wielogodzinnych lotów na ryzyko zakrzepicy i zatorowości wciąż jest skąpa. Wadą większości dotychczasowych prac dotyczących tego zagadnienia był krótki okres obserwacji, sprzyjający zaniżaniu skali zjawiska.
Nowych danych dostarczyli autorzy z Nowej Zelandii, którzy przeprowadzili prospektywne badanie na 878 dorosłych osobach z wyjściowo prawidłowym poziomem D-dimeru, udających się w podróż lotniczą trwającą co najmniej 4 godziny. Uczestnicy, u których w okresie 3 miesięcy od lotu stwierdzono wzrost poziomu D-dimeru lub objawy kliniczne wskazujące na zakrzepicę żylną lub zatorowość, byli poddawani ultrasonografii uciskowej i angiografii płucnej metodą tomografii komputerowej.
U 112 osób stwierdzono wskazania do badania obrazowego. Zakrzepicę żylną/zatorowość związaną z podróżą samolotem, stwierdzono u 1% (9/878) uczestników próby, z czego u 5 zatorowość płucną a u 4 zakrzepicę żylną.
Zdaniem autorów, wyniki badania potwierdzają związek wielogodzinnych podróży samolotem z zakrzepicą i zatorowością, również u osób bez czynników ryzyka.
Opracowane na podstawie: Lancet / 2003-12-20