Donald D. Heistad – Unstable coronary-artery plaques N Engl J Med 2003;349:2285
W New England Journal of Medicine opublikowano artykuł poglądowy Donalda Heistada poświęcony niestabilnym blaszkom miażdżycowym. Zdaniem autora, zrozumienie mechanizmów doprowadzających do pękania blaszek oraz znalezienie sposobów zapobiegających pęknięciom w istotny sposób może zredukować liczbę zawałów serca. Stabilność blaszce miażdżycowej zapewnia macierz zewnątrzkomórkowa oraz gęsta włóknista pokrywa. Blaszka niestabilna ma cienką pokrywę włóknistą i skrzeplinę na obwodzie, zawiera liczne komórki zapalne oraz duży rdzeń lipidowy. Kolagen wchodzący w skład włóknistej pokrywy blaszki jest syntetyzowany przez komórki mięśni gładkich. Jego syntezę stymulują czynniki wzrostu, takie jak np. TGF- beta. Toczące się w blaszce procesy zapalne doprowadzają, z udziałem makrofagów i limfocytów T, do uwolnienia metaloproteinaz macierzy (MMPs), które trawią kolagen. Powoduje to ścieńczenie pokrywy włóknistej. Stabilizacja blaszki odbywa się prawdopodobnie dzięki zmniejszeniu rdzenia lipidowego i zwiększeniu poziomu kolagenu. Ponieważ stabilizacja zmian miażdżycowych stanowi zasadniczy element strategii postępowania mającej na celu ograniczenie występowania ostrych zespołów wieńcowych, konieczne są dalsze badania nad patofizjologią, identyfikacją i leczeniem niestabilnych blaszek miażdżycowych.
Opracowane na podstawie: NEJM / 2004-01-02
Ewa Kowalik