K.M. Venkat Narayan i wsp – Lifetime risk for diabetes mellitus in the United States JAMA 2003;290:1884
Na łamach JAMA Venkat Narayan i wsp. przedstawiają dane dotyczące ryzyka zachorowania na cukrzycę dla osoby urodzonej w 2000 roku, jak również średnią długość i jakość życia takiej osoby.
W roku 1990 częstość występowania cukrzycy w USA wynosiła 4,9%, w 1999 wzrosła do 6,9%. Szacuje się, że do 2050 ilość przypadków cukrzycy wzrośnie o dalsze 165%. Zapadalność na cukrzycę w latach 1997-2000 oszacowano na 4,2 świeżych zachorowań/1000 osób. Autorzy pracy podkreślają jednak, że o ile wskaźniki takie jak zapadalność i chorobowość stanowią bardzo dobrą miarę społecznego zagrożenia chorobami, to bardzo niewiele mówią na temat ryzyka indywidualnego.
Zgodnie z szacunkami Venkat Narayana i wsp., ryzyko zachorowania w ciągu życia na cukrzycę u osób urodzonych w roku 2000 wynosi 32,8% dla mężczyzn i 38,5% dla kobiet. Stopień zagrożenia zależny jest w dużym stopniu od rasy i płci badanych, i wynosi: dla mężczyzn rasy latynoskiej 45,4%, rasy czarnej 40,2 %, a dla rasy białej 26,7% (u kobiet odpowiednio: 52,5%, 49,0% i 31,2%).
Rozpoznanie cukrzycy w 10 roku życia, wiązać się będzie ze skróceniem długości życia o około 19 lat oraz stratą 31-33 lat jakości życia (wskaźnik QALY-quality adjusted life-year). Cukrzyca rozpoznana w wieku 40 lat oznacza skrócenie długości życia o 11,6 roku dla mężczyzn i 14,3 roku dla kobiet (QALY odpowiednio: 18,6 i 22,0 roku).
W komentarzu autorzy zauważają, iż w ciągu życia na cukrzycę zachoruje mniej więcej co trzeci amerykański mężczyzna i 2 na 5 kobiet. Ryzyko jest zdecydowanie większe od zagrożenia rakiem piersi, na który zachoruje co 8 kobieta (dla choroby wieńcowej proporcje wynoszą odpowiednio: 1 na 2 mężczyzn i 1 na 3 kobiety), niezbędne są więc skuteczne programy prewencji, które mogą ograniczyć te niekorzystne tendencje.
Opracowane na podstawie: JAMA / 2003-10-08