Richard M. Glass – Awareness about depression – important for all physisians JAMA 2003;289:3169
Artykuł Glassa jest komentarzem redakcyjnym do prac zamieszczonych w specjalnym wydaniu JAMA poświęconym depresji. Zasięg problemu przedstawili w dużym epidemiologicznym badaniu Kessler i wsp. Ocenili oni, że w Stanach Zjednoczonych w ciągu całego życia epizody dużej depresji występują u ok. 16,2 % populacji. Co roku choroba ta dotyka 6,6 % dorosłych Amerykanów.
Tylko 57% spośród nich otrzymało jakiekolwiek formy leczenia, a niespełna 25% było leczonych w sposób adekwatny. Jak szacują Stewart i wsp., koszty związane z obniżeniem jakości pracy osób dotkniętych depresją w skali roku wynoszą ok. 44 miliardy dolarów.
Na świecie depresja dotyczy rocznie od 1% do 6 % populacji i obejmuje coraz młodsze grupy społeczne. Jak ocenia WHO, do 2020 roku depresja stanie się drugim po chorobie wieńcowej powodem niepełnosprawności, a w krajach rozwijających się wiodącą jej przyczyną.
Jak podkreślają Insel i Charney, etiologia i patofizjologia depresji nie zostały dotąd dokładnie zdefiniowane. Priorytetem badań nad depresją powinno stać się ustalenie strategii postępowania zapobiegającej samobójstwom w tej grupie chorych. Hendian i wsp. zwracają uwagę na częstość występowania depresji i samobójstw wśród lekarzy oraz sposób, w jaki lekarze zmagają się bądź unikają tego problemu, często z fatalnym skutkiem. Przedmiotem oceny Gilbody`ego i wsp. było postępowanie z pacjentami dotkniętymi depresją, trafiającymi do lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Autorzy podkreślają niską rozpoznawalność depresji, zwracają też uwagę, iż często sposób leczenia odbiega od zasad medycyny opartej na faktach, zarówno jeśli chodzi o leczenie farmakologiczne, jak i psychoterapię. W obliczu tych doniesień tym ważniejsze stają się badania przesiewowe dorosłych oparte o proste, łatwo dostępne metody.
Na zakończenie komentarza Glass podkreśla, że wyzwaniem dla lekarzy powinna stać się poprawa rozpoznawania objawów depresji zarówno u siebie jak i wśród swoich pacjentów, a także pozbycie się stygmatu choroby umysłowej, który skutecznie ogranicza podjęcie właściwego leczenia.
Opracowane na podstawie: JAMA / 2003-06-18