M. Trento i wsp – Lifestyle intervention by group care prevents deterioration of Type II diabetes: a 4-year randomized controlled clinical trial Diabetologia 2002;45:1231
Autorzy pracy w 4-letnim, randomizowanym badaniu porównali wpływ grupowej (n=56 osób) i indywidualnej (n=56 osób) edukacji chorych na skuteczność leczenia cukrzycy typu 2. Problemy poruszane w ramach edukacji grupowej obejmowały: zagadnienia szeroko rozumianej profilaktyki, leczenia i prewencji powikłań cukrzycy. Spotkania odbywały się kilka razy w roku, przez cały okres badania. Edukację indywidualną prowadzano co 3 miesiące podczas regularnych wizyt lekarskich.
Po 51,2 miesiącach obserwacji, u osób poddanych interwencji grupowej poziom hemoglobiny glukozylowanej pozostał zbliżony do wyjściowego (7,4% – wyjściowy i 7,0% – pod koniec badania), w przeciwieństwie do grupy kontrolnej, gdzie zaobserwowano jego istotny wzrost (z 7,4% do 8,6%; p<0,001). Różnice widoczne były już po pierwszym roku badania. U osób z grup edukacyjnych stwierdzono istony spadek BMI oraz wzrost stężenia cholesterolu HDL, a lepsze wyrównanie metaboliczne osiągnięto przy istotnej statystycznie redukcji leczenia hipoglikemicznego, w porównaniu z grupą kontrolną. W tej ostatniej leczenie farmakologiczne uległo intensyfikacji.
Gorsza kontrola metabolizmu glukozy w gupie indywidualnej spowodowała również istotny statystycznie wzrost częstości występowania retinopatii, czego nie obserwowano u badanych z grup edukacyjnych. Poziom wiedzy o chorobie oraz subiektywnie oceniana jakość życia, były wyższe u chorych edukowanych grupowo.
Opracowane na podstawie: Diabetologia / 2002-09-02