Powinowactwo gliklazydu do kanałów potasowych zależy od typu tkanki.

C.L. Lawrence i wsp. – Gliclazide produces high-affinity block of K ATP channels in mouse isolated pancreatic beta cells but not rat heart or arterial smooth muscle cells. Diabetologia 200;44:1019.
Pochodne sulfonylomocznika zwiększają wydzielanie insuliny poprzez wpływ na podjednostkę SUR1 kanałów potasowych zależnych od ATP w komórkach beta trzustki. Podobne kanały o podjednostkach SUR2A i SUR2B znajdują się odpowiednio w kardiomiocytach i mięśniach gładkich naczyń. Podlegają one również działaniom pochodnych sulfonylomocznika. Może wywoływać to niekorzystny wpływ na układ sercowo-naczyniowy, wyrażający się wzrostem napięcia mięśniówki gładkiej i zmniejszoną ochroną przed niedokrwieniem (tzw. „preconditioning”).

Z tego względu autorzy przeprowadzili ocenę działania gliklazydu na kanały potasowe zależne od ATP w izolowanych komórkach beta trzustki myszy, kardiomiocytach i komórkach mięśni gładkich tętnicy trzewnej szczura. W badaniach określano stężenie leku, przy którym przepływ prądu przez kanały potasowe zależne od ATP ulega zmniejszeniu o 50%.

Gliklazyd wykazywał selektywne powinowactwo do komórek beta trzustki, przy niewielkim wpływie na receptory rozmieszczone w kardiomiocytach i mięśniach gładkich. We wszystkich badanych tkankach działanie gliklazydu było szybko odwracalne.

Autorzy ocenili, że przy stężeniu gliklazydu wynoszącym 1 umol/l, co bliskie jest stężeniu terapeutycznemu wolnej postaci leku u człowieka, blokujący wpływ na kanały potasowe zależne od ATP wynosi 83%, 12%, 3% odpowiednio dla komórek beta wysp trzustkowych, kardiomiocytów i komórek mięśniówki gładkiej. Gliklazyd w świetle powyższych danych jawi się jako pochodna sulfonylmocznika o selektywnym powinowactwie do receptorów komórek beta trzustki.

Opracowane na podstawie: Diabetologia / 2001-08-31

 

0 replies on “Powinowactwo gliklazydu do kanałów potasowych zależy od typu tkanki.”