Nadumieralność w jedno- i dwubiegunowej chorobie afektywnej w Szwecji.

Urban Osby i wsp. – Excess mortality in bipolar and unipolar disorder in Sweden. Arch Gen Psychiatry 2001;58:844.
Analizując kilkudziesięciotysięczną grupę pacjentów hospitalizowanych w Szwecji w latach 1973 – 1995, z rozpoznaniem choroby afektywnej, stwierdzono wyższą umieralność w porównaniu z populacją ogólną. Nadumieralność jest efektem zarówno naturalnych jak i nienaturalnych przyczyn.

U pacjentów z rozpoznaniem choroby afektywnej (ch.af.) dwubiegunowej dominują naturalne przyczyny nadumieralności, podczas gdy w ch. af. jednobiegunowej przeważają przyczyny nienaturalne, głównie samobójstwa. Nadumieralność z powodu samobójstwa jest szczególnie wysoka wśród pacjentów młodych, w okresie 5 lat od pierwszorazowej hospitalizacji. Zagrożenie samobójstwem generalnie było większe w ch. af. jednobiegunowej a tendencję wzrostową zanotowano w grupie kobiet z tym rozpoznaniem.

Autorzy stwierdzają zmniejszenie wskaźnika samobójstw w populacji ogólnej w Szwecji w ostatniej dekadzie, natomiast jego wzrost w grupie pacjentów hospitalizowanych z rozpoznananiem ch.af. jednobiegunowej.

Jeśli chodzi o przyczyny naturalnej nadumieralności stwierdzano zwiększenie udziału chorób układu krążenia, co wiązane jest z większym nikotynizmem w tej grupie pacjentów, a także z faktem depresji jako samoistnego czynnika choroby wieńcowej.

Opracowane na podstawie: Archives of General Psychiatry /

 

0 replies on “Nadumieralność w jedno- i dwubiegunowej chorobie afektywnej w Szwecji.”